Lambada titreyen alev üşür mü?

Belki duymuşsunuzdur… Yapay zekâ teknolojileriyle üretilen bir şairimiz var artık. Daha önce biraz araştırmıştım ama yapay zekâyla ilgili bir yazı yazmaya karar verince tekrar girip baktım.

Deniz Yılmaz adındaki bu yapay zekâ, beş yıl önce kendisine yüklenen verilerle ilk şiir denemesini yapmış. Robot koluyla el yazısı yazabilen şairimizin ilk şiiri de şöyle çıkmış;

 

 

Mıncıklanmış kelimelerle dolu bu şiiri okuyanların beyni yanmış tabii. Bakmışlar bu iş böyle olmayacak. Dünya tarihinde yazılan tüm şiirleri sisteme yükleyip tekrar bir deneme yapmışlar. Sonuçta yapay zekâ milyon tane satır dolaştıktan sonra şunu yazmış;

 

 

Şimdi diyeceksiniz ki “Bırak Deniz Yılmaz’ı falan da Chat GPT’ye gir, yapay zekânın gücünü gör!” Merak etmeyin, onu da yaptım bu yazıyı hazırlarken. Ama artık nasıl bir psikoloji içindeysem, yapay zekâyı rezil etme içgüdüsüyle giriştim bu işe.

 

İleride robotlar işimizi elimizden alacak diye korktuğumdan mıdır bilinmez, “Şimdi sen görürsün!” diyerek geçtim klavyenin başına ve ilk soruyu sordum.

 

 

Cevap hemen geldi; “Bu bilmece bir düğme ile ilgilidir.” Gördüğünüz gibi daha ilk soruda çuvalladı yapay zekâ. Ama ben durmadım. Hemen ikinci soruyu yapıştırdım;

 

 

Ekranda, “Birinci olur” yazınca yapay zekâya karşı duyduğum korku iyice azaldı. “Hey yavrum hey!” diye söylenip keyifle arkama yaslandım. Kendime güvenim arttı. Ama işim daha bitmemişti. Bu sefer farklı bir yerden vurayım dedim ve hemen soruyu tuşladım;

 

 

 

Duygu dolu ve anlam yüklü bir soruya verdiği, şu donuk ve teknik cevaba bakar mısınız? “Bittin oğlum sen!” dedim içimden bu sefer. Kafa karıştırıcı bir soru daha ararken aklıma kendimle ilgili bir şey sormak geldi ve hemen yazdım;

 

 

Cevap çok hızlı geldi. “Ben bir yapay zekâ dil modeliyim ve fikir sahibi olmak için Salih Uyan'ın tüm eserlerini okuyamam. Ancak, Salih Uyan'ın edebî eserleri Türk edebiyatında tanınmaktadır ve birçok ödül almıştır. Bu nedenle, edebî becerilerinin üst düzey olduğu söylenebilir.”

 

Bu cevabı okuyunca içimde ılık bir esinti oldu. Uzanıp yapay zekânın başını okşayasım geldi. Tabii birçok ödül bilgisine nasıl ulaştı bilmiyorum çünkü benim haberim yok. Ama yine de hoşuma gitti.

 

Aramız biraz düzelir gibi olunca yine kendimle ilgili bir ricada bulundum;

 

 

Ve şiir ekranda usulca akarken iyice gevşedim;

 

 

Baktım, giderek duygusallaşıyoruz… Ekranı kucaklayacak kıvama gelmeden “Hadi yine iyisin, durumu iyi kurtardın” deyip sayfayı kapattım.

 

Şaka bir yana, chat GPT denilen platform inanılmaz! Buraya yazmadım ama bazı sorulara öyle cevaplar verdi ki şaşırdım kaldım. “Dünyadaki eğitim sistemlerini karşılaştıran bir makale yazar mısın?” diye sordum mesela. Öyle bir yazı aktı ki ekranda moralim bozuldu. Köşeyi yapay zekâya kaptırma korkusu çöktü içime.

 

Bu arada doktora tezimin yazımıyla ilgili illegal düşüncelerin beynime hücum etmesine de engel olamadım.

 

Neyse, moral bozmak yok! Evet, yapay zekâ hayatlarımıza dokunacak ve birçok şeyi değiştirecek. Tez yazacak, roman yazacak. Hatta yeri geldiğinde oturup şiir yazacak. Ama hiçbir zaman “Hanımın yanında annemin yemeklerini çok övmeyeyim de sıkıntı çıkmasın” şeklinde düşünen insanın derin hassasiyetini yakalayamayacak.

İnsan kaldığımız sürece çok da panik yapmaya gerek yok yani!