Seyirci 'infaz' istedi

Bu kadar stresin üzerine iyi bir oyun olması zaten beklenemezdi. G.Saray'a sahanın üçte ikisini peşinen teslim eden A.Sebatspor içeriye gömülmüş ve sadece golü engellemeye çalışıyordu. G.Saray da sahanın rakipsiz yerlerinde boşuna debeleniyor, cezaalanına gelip kalabalığa gömüldükçe de yanlış seçimler ve 'yaya şişirilen' toplarla girdabın içinde boğuluyordu. İlk 45 dakika Mondragon'a geri pası dışında bir kez top gelmiş, o da pozisyon olmamış... G.Saray dördü garanti sekiz pozisyon bulmuş, bir kez de direkten dönmüş. Ama düğümü üretimden değil, duran toptan ustaca çözmüş... O duran topta da Hakan'a faul yapıldığına ben pek inanamadım. G.Saray iyi mi oynuyor, yoksa rakibi çok güçsüz de ondan mı öyle görünüyor anlayamadım bir türlü. Sürekli bir bölgeyi savunduğu için 'bir halı saha maçı kadar' yorulan Sebat rakibinin ataklarını güçlükle önlüyor. Çünkü G.Saray'da 'topu ısıran tek adam' Sabri oluyor. İkinci yarının başında Bratu soldan bir patladı ve Arif'e öyle bir gol attırdı ki, sandım Adrian İlie geri geldi. Sonra bir de kendisi attı ve orada kaldı... Bratu'nun attığı gol Adana-Antep maçında Hasan Özer'in attığı ve geçerli sayılan aynı pasif ofsayt yorumunu gösterdi. 3-0'dan sonra 'tam saha ve kora kor' oyuna giren Akçaabat Sebatspor çok daha sevimli ve kişilikli olan bu oyun tarzında yorulan ve anormal hatalar yapan G.Saray karşısında üç gol buldu. Onları maça ortak eden, golü atabileceklerini düşündükleri anda golleri bulmalarıydı. İyi oynayacaklarına inandıkları anda gerçekten iyi oynadılar ve inançlı oldukları 10 dakikada 2 gol buldular. G.Saray'ın ıslıklanırken attığı 4. gol bana göre ofsayt düdüğü gerektiyordu. Ancak son olarak şunu söylemeliyim ki oyundaki 'gerçek ve güzel goller' Sebat'ın 3 gollüydü ve 3'ü de birbirinden güzeldi. Bu da onlar için 'yazık oldu'. Çoktan ipi çekilen ve seyircinin 'infaz' istediği bazı oyuncular için de 'iyi oldu'...