"Rabbim beni görüyor!"

Sehl bin Abdullah-ı Tüsterî hazretleri, Horasan evliyâlarından olup, Basra’da vefat etmiştir.

Üç dört yaşlarında idi ki, bir gece “rüyâ” gördü.

Şöyle ki;

Arş-ı âlâ’da secdeye kapanmış, Rabbine yalvarıyordu.

Rüyâsını dayısına anlattığında, dayısı;

“Bunu hiç kimseye söyleme” diye tenbih etti kendisine.

Evliyâ bir zâttı dayısı.

“Evlâdım! Her gece yatağına yattığında üç defâ ‘Rabbim hep benimledir, beni her an görüyor, sesimi işitiyor, kalbimden geçeni biliyor’ de, sonra uyu” buyurdu.

O da cevâben;

“Peki dayıcığım” dedi.

Tatbik etmeye başladı.

Her gece yatarken bu cümleleri söyler, sonra uyurdu.

Bu hâl, birkaç sene böylece devam etti.

Kendisi anlatıyor:

Çocuk yaşımda söylediğim bu cümlelerin mânâları, kalbime tesir etti. Ve çok iyi anladım ki: Rabbim, dâima benimledir.

Bu düşünce, günah işlememe mâni oldu.

Ve çok iyi öğrendim ki: Rabbim beni hep görmektedir.

Bu da, Ondan “hayâ” etmeme sebep oldu.

Yine bildim ki: Rabbim her sözümü işitiyor.

Bu da, “çirkin sözleri” söylememe mâni oldu.

Bütün bunlar; içime öyle işledi ki, günahlar “çirkin” ve “iğrenç” gelmeye başladı bana artık...