"Bende de öyle oluyor!"

Cârullah Veliyyüddîn Efendi “rahmetullahi aleyh”, büyük velîlerdendir. 1738'de İstanbul’da vefât edip, Fâtih’te, kendi yaptırdığı külliyenin bahçesine defnedildi. Bir talebesi; “Hocam! Sizin yanınızda kalbim ferahlıyor, ayrılınca tekrar bozuluyor. Hikmeti nedir acabâ?” diye sordu. Cevâben; “Eshâb-ı kirâm da böyleydi evlâdım” buyurdu. Ve şunu anlattı: Ebû Dücâne hazretleri, bir gün Hazret-i Ebû Bekir'e gidip; “Yâ Ebâ Bekir! Ben, Efendimizin sohbetindeyken ferahlıyorum. Sohbetten çıkınca, kalbim tekrar dünyâya meylediyor. Neden acabâ?” diye sordu. Hazret-i Ebû Bekr; “Bende de öyle oluyor” buyurdu. Hazret-i Ebû Dücâne; “Haydi öyleyse gidipEfendimize soralım” dedi. Ve gidip sordular. Resûl-i ekrem Efendimiz “Benim ağzımdan çıkan her kelime ‘nur’dur. Benim yanımdayken hepinizi 'nûr' kaplıyor. Ama dışarı çıkınca Ebû Cehil’leri, Ebû Leheb’leri görüyorsunuz. Onların zulmeti kaplıyor sizi" buyurdu. Sordular ki: “Yâ Resûlallah! Sizden sonra bizler ne yaparız?’ Efendimiz; “Namaz kılın, Kur’ân-ı kerîm okuyun, Allah deyin. Allah dostlarının sohbetinde bulunun” buyurdu.