Sonra kendisine; “Hanım! Az sonra ecel şerbetini içeceğim. Çabuk cenâze suyumu ısıt. Ama fazla sıcak olmasın! Tanıdıklara da haber ver. Gelip cenâzemde hazır bulunsunlar!” buyurdu.

Kadın şaşırdı tabii, üzüldü!

Ancak ciddiydi iş.

Ağlayarak çıktı evden!

Dolaşıp haber verdi bütün tanıdıklara.

Geri geldiğinde, namaz kılarken buldu beyini.

Mübârek zât namazını bitirip; “Yâ Rabbî! Bana bir emânet vermiştin, şimdi onu alacaksın. Hazırım dâvetine. Seni ve Resûlünü çok seviyorum, beni bu sevgime bağışla” diye duâ etti...

Sonra şehâdeti söyledi.

Ve rûhunu teslim etti...

● ● ●

Bir gün bu zâta; "İnsan alın yazısını bilebilir mi efendim?" diye sordular.

Buyurdu ki:

"Bilebilir."

"Nasıl bilir efendim?"

"Gönlünde ne yatıyorsa, alın yazısı odur... Meselâ bir ırmağın akış yönünden, hangi noktada denize döküleceği anlaşılır değil mi?"

"Evet efendim."

"İşte insanın alın yazısı da, yaptığı işlerden anlaşılır" buyurdu...