Ayağını uzatıp yatmazdı...
25 Nisan 2018 02:00
Ebû Abdullah el Mukrî hazretleri “rahmetullahi aleyh” evliyânın büyüklerindendir...
Nişâbur'da vefât etti. Ömrü insanlara hizmetle geçti bu zâtın. Sonunda bir hastalığa yakalandı.
Ölüm hastalığıydı bu.
Ateşler içinde kıvrandığı hâlde, edeple “diz üstü” oturur, ayağını uzatıp da yatmazdı.
Hâlbuki oturacak gücü tâkati yoktu.
Bu hâl dikkatini çekti oğlunun.
Yanına gelip diz çöktü...
“Babacığım!”
“Buyur evlâdım.”
“Ağır hastasınız şu anda.”
“Evet, elhamdülillah.”
“Hani diyorum ki, şöyle ayaklarınızı uzatıp da yatsanız olmaz mı? Rahat edersiniz.”
Oğlunu dinledi.
Şefkatle bakıp;
“Güzel oğlum, iyi güzel dersin. Uzatayım da, kime karşı uzatayım?” buyurdu.
Delikanlı sağına ve soluna bakıp;
“Burada kimse yok ki” dedi.
Babası;
“Var evlâdım!.. Senin görmediğin kimseler var burada. Melekler var. Onlara karşı mı ayak uzatayım?” buyurdu.
Oğlu pişmân oldu öyle söylediğine.
“Özür dilerim babacığım” dedi.
Ve açtı Kur’ân-ı kerîm’i,
Başladı sesli okumaya.
Az sonra babası "Allah!” dedi. Rûhunu teslim etti...