Engelliler için para toplayan istismarcılar

 

 

 

Sevgili Feridun Ağabey, harf devrimini bugünkü nesil pek bilmez. Yapılmış bir şey olduğu için, fayda ve zararlarını konuşmanın bugün bir anlamı veya yararı olur mu bilemem. Ancak, tuhaf bir şüphe uzun zamandır zihnimi kurcalıyor. Şöyle ki: Bizden öncekiler bugün kullandığımız harfleri alırken, ister istemez, rakamları da almışlar. İşte bu noktada bir gariplik olmuş. Bugün bizim kullandığımız rakamlarda ondalık sayılar virgül, bindelik sayılar ise nokta ile ayrılır. Mesela: 1,500 TL demek “bir buçuk” lira ve “1.500” TL demek “bin beş yüz” lira demektir. Rakamlarını kabul ettiğimiz ülkelerde ise, başta İngiltere başta olmak üzere bu rakamlar ile tam tersi olan meblağlar anlaşılıyor. Mesela: 1,500 rakamı “bin beş yüz”, 1.500 rakamı ise “bir buçuk” demek oluyor. Dolayısı ile bizi borçlandırırlarken, onların 1.500 TL olarak kaydettikleri “bir buçuk” lira veya Sterlin “bin beş yüz” lira veya Sterlin olarak kaynaklarımıza geçtiği gibi, onların “bin beş yüz” lira niyetiyle “1,500” diye yazdıklarını bizimkiler kaydederken “bir buçuk” zannederek, bizim kayıtlara 15,00 sterlin olarak yazmış olmaları sebebi ile korkunç faizlerle birlikte en az bin misli borçlanmış olmamız düşünülemez mi? Karşımızda hilenin daniskasını bilen ve yapan insanlardan korkunç bir kazık daha yemiş olamaz mıyız? Bu böyle olmuş ise, biz bugün ne yapabiliriz? Siz ne dersiniz?..

 

 

 

 

Etrafımda birçok insan ile görüşürken bir tuhaflık hissediyorum. İnsanlar enteresan bir şekilde birbirlerine karşı kendini savunma, içine kapanma, konuşmama isteği gibi hâllere gelmiş durumda. Ne oluyor? Kimse kimseye hâl hatır soramayacak mı? Bir arkadaş bir arkadaşa ziyarete, çay içmeye filan gidemeyecek mi? İnsanlar sanki kendinden kaçacak gibi duruyor. Sanki bir suç işlemiş de suçu ortaya çıkacakmış ürkekliğinde ve tedirginliğinde. Bir soru sorduğunuzda cevap almakta zorlanıyorsunuz. Asgari iletişimden eser kalmadı desem yalan olmaz. Sigara yakmak için “ateşin var mı?” dediğinizde adam “kullanmıyorum” diyerek es geçiyor. Para bozdurmak için girdiğiniz dükkânda “bozuk yok” denilerek para bozulmuyor, “bir adres sorduğunuzda “bilemiyorum” denilerek savuşturuluyorsunuz. Bu sosyal fobiden derhal kurtulmamız lazım. Biz birbirimizden başka dostu olmayan bir milletin evlatlarıyız. Hiçbirimizin bir diğerimizden ayrıcalığı yok. Yeniden o arkadaşlık, dostluk, akrabalık günlerine dönmeliyiz. Bayram günleri bunun için bir vesiledir gerçekten. Selamlar...