Hasan Sarıçiçek

Kutlarım… Okan Buruk’un örnek teknik adamlığı, muazzam takım dayanışması, kadro derinliği ve kalitesiyle Galatasaray dün zorlu Adana Demirspor engelini de aşarak şampiyonluk yolunda çok büyük bir avantaj yakaladı. Hatta matematik olarak ihtimaller olsa da şampiyonun adı “Galatasaray” olarak kondu. Bu saatten sonra şampiyon değişmez. 

Ziraat Türkiye Kupası’ndaki Ankaragücü - Beşiktaş mücadelesi golsüz bitse de müthiş mücadeleci ve bir o kadar da heyecanlıydı. Rövanş şimdi daha da heyecanlı hâle geldi. 

İşte Serdar Topraktepe’nin özgür Beşiktaş’ı. Samet Aybaba’nın “çürümüş” dediği Kartal’ı sahiplenip Muçi ve Muleka’nın golleri ile kanatlandırıp, uçurdu. Helal olsun.

Fenerbahçe, Avrupa'da Konfederasyon Kupası'ndan elendi ya, İsmail Kartal'ı eleştiren eleştirene...

Ne büyük irade ve “takım mühendisliği” adına ne güzel uygulamalar. Okan Buruk ve kolej takımı takımını alkışlıyorum.

Beşiktaş’ın genlerinde hücum var. Büyük takım her maçta geriye yaslanmaz

Az daha dağ gibi Fenerbahçe’yi darmadağın hâle getireceklerdi, birbirinin benzeri goller ve hatalar yüzünden!

Şiir gibiydi Trabzonspor Konya’da. Tempolu futboluna bayıldım. Seyretmeye doyamadım. Kendi kendime ‘’İşte, Avcı’nın takımı budur, arkadaş’’ dedim. Trabzonspor’u ancak bu futbol ve bu karakter kupa ve lig üçüncülüğü hedefine taşır. Neden mi?

Fenerbahçe aleyhine yapılan hatalar insani değil de sistemden kaynaklı ise bunun çözümü takımı ligden çekmek mi? Yoksa?

Antalya’dan Kemer ve Kaş’a, Fethiye’den, Marmaris’e, Bodrum’dan Kuşadası’na, Manisa ve İzmir ardından Istanbul’a dev organizasyonu ile Türkiye’nin en büyük projelerinden birisi olan 59.Cumhurbaşkanlığı Türkiye Bisiklet Turu dünyaca ünlü bisikletçilere masalsı parkurunda ev sahipliği yapmak için hazır…

Yazıya bir soruyla başlayayım. Avrupa Şampiyonası’nda A Millî Takım’ın forvetinde kim oynamalı; Enes mi yoksa Ümit Millî Takım’a gönderilen Semih Kılıçsoy mu? Doğrusunu isterseniz, “Ne yaptın Montella?” diye yükselen haykırışı “Semih Kılıçsoy” diye duyar gibiyim.

Gel de yazma, siyah beyaz Beşiktaş’ı… Başkan Hasan Arat ve ekibi ne büyük umut vadederek gelmişti görev başına.

Gönlüm istiyor ki; ülke futbolunun lokomotiflerinden Galatasaray ve Fenerbahçe'nin muhtemelen önümüzdeki Nisan ayında oynayacakları Süper Kupa finali her manada dünyaya örnek olacak bir Fair Play şölenine dönüşsün.

En fenası Kadir Sağlam bu saygı noksanı tavra sarı bile gösteremiyor. Niye dağılmış çünkü... Maçtan kopmuş, motivasyonu ve konsantrasyonu kaybolmuş. Tıpkı bir tarihteki Galatasaray - 1461 Trabzon maçındaki penaltı kararı ile Sabri'nin tehdidi karşısına doğru kararı vermesine rağmen buharlaşan Ali Palabıyık gibi...

Şota Arveladze büyük maçları başka oynuyor.  Kupadaki G.Saray maçından sonra Karagümrük dün de Markao ile öne geçti Trabzonspor’a hayli direndi ama baş edemedi. Markao demişken geçmişinde basket oynadığını bilmesem o iri ve ağır fiziğiyle Denswil’e rağmen o golü nasıl attığına şaşardım. Neyse…

Şimdi, ''Futbolun marka değeri!'' diye ortalığı ayağa kaldıranlara soruyorum, ''Bizim ülke futbolumuzun yeri, değer ve hakkı bu mu olmalı?''

''İnsan aslında yaşarken anılmalı'' ama bizde insanın değeri ancak ölünce anlaşılır. Sözü nereye getireceğim? Kayseri Kadir Has Spor Kompleksi yapılırken bir uçak dolusu gazeteci ile hem temel atma törenine hem de açılışa gittik.

Bu nasıl Beşiktaş ve bu nasıl futbol? Ne İcardi, ne Barış ne de Kerem Aktürkoğlu ile Mertens…

Teknik adam dokunuşu ile Karagümrük’ü kupada yarı finale taşıyan; Marcao ve Mendes’in harika golüyle Galatasaray’ı yarışta saf dışı bırakan Şota ile oyuncularını tebrik ediyorum

Hani şartlar farklı olsaydı... Beğendiğim iki teknik adam; Abdullah Avcı ve Hikmet Karaman’ın elindeki kadrolar dün sahaya çıkanlar değil de ligin en yeteneklilerinden kurulsaydı. Fantezi bu ya… Maç da şampiyonu belirleyen final maçı olsaydı. Söyleyin o stat öyle boş mu kalırdı? Fakat nerede o futbol şehri Trabzon?