ÇAĞDAŞ

Cumhûriyyet’in bayraklaşdırdığı bir kelime de “çağdaş”. Resmî ideoloji yakın zamanlara kadar ne idüğü belirsiz o mefhûmun dışında kalanlara hayvan nazarıyla bakdı. Anadolu insanı fakîrliği ve dolayısıyla kıyâfeti sebebiyle Ankara’nın belli semtlerine giremedi. Esâsen onun her şeyi kötüydü: İsmi, cismi, sıfatları. Damızlık erkek tartışmaları bile yapıldı. Ba’zılarının bunu örtmeye çalışması vâkıayı ortadan kaldırmıyor. Sâdece bu çevrelerdeki paniği fâş ediyor.

Din düşmanlığı yapanların koçbaşı “çağdaş”dı. İrticâ mürteci süngü vazîfesi görüyordu. İşini bitirmek istedikleri birine bu kelimeleri yapışdırmaları yetiyordu. Müesseseye demiyoruz çünki uzun yıllar müslimânlara bakkallıkdan başka bir alan bırakmadılar. Bu çenber ancak doksanlı yıllarda kırılabildi. Tabîî büyük savaş vererek, büyük bedel ödeyerek. Holding çapında nice şirket alçak saldırılar netîcesinde ya batdı ya ağır yara aldı… “İrticâî faâliyyetlerin odağı olmak” herkesin uykusunu kaçırıyordu. Her aklı başında insan korkuyordu. Aslandan korkar gibi değil; yanı başınızda bulunan ve ne zaman hangi dengesizliği yapacağı meçhûl olan bir şizofrenden korkar gibi. Zîrâ hukukun kimin elinde olduğu ma’lûmdu. Buna karâr mekanizmasının demek daha doğru olur çünki ortada hukûk diye bir şey yokdu. İ’dâmından sonra sözüm ona muhâkeme edilen niceleri var…

Bu arada “uygar”ın hakkını yemeyelim. Soyu sopu belli olmayan bu kelime gûya “Uygur”dan geliyordu. İyi de o zaman “u” nasıl “a” oluyordu? Burası daha karanlık. Fakat fazla ciddîye almayın. Bu türedinin bizde “aygır”dan başka tedâîsi yok!

Amerikanın sinirleri bozuk. İki hafta kadar önce Venezuela’yı kurtarmaya çalışdı. Demokrasi getirecekdi ammâ ve lâkin bu geri ülke istikbâlini karartdı. Çağdışı bir rejimi tercîh etdi. Büyük nankörlük. Aslında bu son senelerde moda oldu. Kore nankör, Pakistan nankör. En başda Türkiye nankör. Neden? Her şeyden evvel 15 Temmuz demokrasi hamlesini tepdi. Hâlbuki bu kıymetli hazîneyi coniler on bin kilometre öteden getirmişdi. Hem de bin türlü zahmetle. Öyle ki gemi veyâ tayyâre yolculuğunu tercîh etmemişler, okyanusu FETÖ nâm eşekle geçmişlerdi.

İyi de üzerinde bu kadar konuşduğumuz şu çağdaş ne demek? Gâlibâ bu soruya cevâb verebilmek “çağ”ın ne ma’nâya geldiğini bilmekden geçiyor. Sonuna “daş”ı ekleyip bir netîceye varırız artık. Hadi buyurun tdk sözlüğünden gidelim: Büyük bez veyâ deri torba, tuluk; lavabo; kağnının yan taraflarına yükün düşmemesi için konulan ağaçlar; musluk; yaprakları hayvanlara yedirilen bir bitki; altyapı, kanalizasyon…

Sizi bilmem ama ben bu “çağ”ı sevmedim. Sonuna “daş”ı ekleme cesâretim de kırıldı. Üstelik iştahım kaçdı. Hem de sizinkinden çok daha fazla. Zîrâ sözlükde görüp de buraya alamadığım ma’nâlar var.

Kanalizasyonu mumla aratır!