Sanki bitti gibi…

G.Saray’ın liderlik koltuğundan lig sonu itibarıyla şampiyonluğa uzanabileceği yolun büyük kısmı dün akşamki Yeni Malatyaspor maçından geçecekti. Feghouli haricinde zaten dar olan kadronun klasikliği korunuyordu. Buna karşılık misafir Yeni Malatyaspor bu sezon ligde direnç göstermiş bazı takımların da canını yakmıştı ama artık bitimi bekliyordu tatil yapmak için.
Böyle çıkıldı maça. Ve bu sezonun, hatta belki de bütün zamanların en erken golü hiç beklenmedik biçimde patlayıverdi Türk Telekom’da. Rodrigues’in al da at ikramını Belhanda boş kaleye göndererek tabii ki ciddi bir rahatlık sağladı. G.Saray bu golün gazıyla en arka alandan ortaya, ortadan da sadece Rodrigues’in bölgesinden organize ve kolay hücumlar yapmaya başladı. İşte bunlardan birinde de aynı Rodrigues kendi sahasından çaldığı bir topu adeta Gomis’e çarptırarak sanki çok erken bir finiş bileti kesiyordu. Ama rakip de yukarıda bahsettiğimiz Y. Malatyaspor idi. Özellikle ikinci yarıda kaybedecek hiçbir şeyi olmadığından G.Saray’ın sadece iki golde kalışına bir ceza kesme tehlikesi sunuyorlardı. Ancak oyunu daha da sıkıntılı konuma sokacak o son hareketi yapamadılar.
Burada bir önemli notumu aktarayım; ben maçı ekrandan izleyip yazdım. Bu itirafımı yapmamdaki en büyük neden de yayıncı kuruluşun yorumcu bülbülünün Gomis’i ‘kalbi büyük oyuncu’ olarak lanse etmesidir. Tevekkeli değil, adam kalbi büyük olduğu için yere yığılıp kalıyormuş ara sıra! Ben aynı kişilere soruyorum, G.Saray’ın dün akşamki en kötü oyuncusu kimdi? Bence tabii ki, iki al da at golü yaptıran Rodrigues ile Donk değillerdi ama Gomis’in olduğu net idi.
Pazara geçerken G.Saray’ın en yakın takipçisi ve ikili averaj eşitliği olan F.Bahçe ile arasındaki gol averajı 7 oluyordu. Neden yazdım bu son cümleyi?
Eh sebebini de birkaç gün sonra açıklarım… 

MAÇIN ADAMI: Rodrigues…