“Ben bu ilaca dayanamam”

“Denemedik ilaç ve tedavi yöntemi kalmadı. Ama hiçbirinden sonuç alamadım”

 

Ben otuz sekiz yaşında, evli ve üç çocuk annesiyim. 33 Yaşımdan beri Crohn iltihabi bağırsak hastasıydım. Ülseratif Kolit de diyorlar Kolitis üslesoraza da…

Dört yıldır tıbbi tedavi görüyordum. Denemedik ilaç uygulamadık tedavi yöntemi kalmadı. Ama maalesef hiçbirinden sonuç alamadım. Kullanılan bütün ilaçlar yan etki yaptı. Biri bağırsağımı deldi. Biri pankreatit yaptı. Bir diğeri rahim sarkıntısına sebep oldu.

01.10.2017’de hastaneye yatırıldım.

Karın ağrılarım ishalim o kadar çok artmıştı ki su içsem lavaboya taşınıyordum. Çünkü hemen karnım ağrıyordu. Hastanede serum ile ilaç tedavisi yapmaya çalıştılar. Ama verilen ilaçları içer içmez midem bulanıyordu. İstifra etmekten canım çıkıyordu.

Sonraki günler bu ilaçları içemeyeceğimi bana mide bulantısı yaptığını söyledim. Doktorlar da artık ne yapacağını şaşırmıştı. Denemedikleri ilaç kalmamıştı. Hatta son bir ilaç ile ilaç tedavisine başlamak için bir sözleşme getirdiler. Okuyup imzalamam gerekiyormuş. O kadar yan etki yazıyordu ki, doktoruma “ben bu ilaca dayanamam. Az yan etkisi olan ilaçlar bile beni mahvetti ki ben buna hiç cesaret edemem” dedim.

Hastane odası iki kişilikti. Yanımda 93 yaşında bir teyze yatıyordu. Refakatçi olarak da teyzenin kızı yanında kalıyordu. Sibel Abla, 65 yaşında çok iyi bir insandı. Doktorların bu çaresiz konuşmasına çok üzüldü. Annesinin hemşire olduğunu ve akupunkturun birçok rahatsızlıkta etkili olduğunu söyledi. Bir haftadır aynı odada yatıyorduk. Çok düzgün güvenilir insanlardı. Yalan söyleyebileceğini veya beni umutlandırmak için söylemediklerini biliyordum. Annesinin tavsiye ettiği doktor arkadaşını arayıp benim hastalığıma tedavi yapıp yapamayacaklarını soracağını söyledi. Çok sevindim. Sibel Abla doktoru aradı ama ulaşamadı. “Yarın tekrar ararım” dedi. O gece hastanede sabah edemedim. Bir umuttu benim için.

Ertesi günü Sibel Abla doktorla konuşmuş. Bana dosyalarını tahlillerini alıp doktora gidebileceğimi söyledi. Çok sevindim. Hemen Cumartesi günü İstanbul Çamlıca’daki “Maraş Akupunktura” eşim ben ve kızım gittik doktorla görüştük. Dosyalarımı inceledi ve hastalığa tedavi uygulayabileceklerini söyledi. Bu benim için büyük umuttu.

Ne yani, şimdi ben de normal insanlar gibi yemek yiyebilecek, rahatça lavaboya gidebilecek miydim? %70 iyileşmek benim için yeniden doğmak gibi bir şeydi. DEVAMI YARIN