Dâhi mi, deli mi, veli mi?..

Sizler Tarihçi Süleyman’ı bilmezsiniz tanımazsınız amma mahallenizde veya köyünüzde yanınızda yanı başınızda Tarihçi Süleyman’a benzeyen onun gibi düşünen, onun gibi konuşan birisi mutlaka vardır. Bizler onlara bazen deli deriz bazen de söylediklerini ciddiye almaz gülüp geçeriz. Söylediklerini ciddiye almadığımız gülüp geçtiğimiz böyle birilerinin bir dahi hatta bir velî olabileceğini aklımızın ucundan geçirmeyiz.  

Onun da mükemmel bir hafızası vardı. Ben ve benim gibi düşünenlere göre o, “Tarihçi Süleyman”dı. O bütün sayısal işlemleri neredeyse en gelişmiş hesap makinelerinden bile hızlı yapan biriydi. Geçmişten anlattığı gibi gelecekle ilgili ileri görüşlülük konusunda da zirve yapmış belki de keşfedilmemiş bir dâhiydi...

Hiç elinden düşürmediği bastona benzeyen sopasını bir kılıç gibi kullanarak köyün çocuklarıyla bazen “Kara Murat” oynardı. Çocuklar onun o oyunuyla ciddi ciddi eğlenir vakit geçirirlerdi. Bazen “Battal Gazi”liğe soyunurdu. Çocuklar onun sayesinde her biri Battal Gazi hayranı olup çıkmıştı. Ama çocukların gözünde olmasa da köyün kimi akil adamlarına ve ciddi yaşlılarına göre bir deli idi. Koca adam çocuklarla mı oynardı?

Bizim köyde, kaç kere gittiğini unuttuğu hacılığı ile övünen bazı ihtiyarlara öyle güzel din dersleri verdiği oluyordu ki ben Süleyman’ın işte o zaman bir veli olabileceğini düşünmeye başlamıştım...

Bu kadar dinî bilgiyi Süleyman nereden ne zamanda öğrenmişti şaşılacak şeydi. Süleyman’ın söyledikleri karşısında bizim köyün uleması, hacıları hocaları suspus olurlar tek bir söz söyleyemezlerdi. Ama Süleyman gittikten sonra o kendini beğenmiş bazı softalar ardından atmaya tutmaya başlardı:

“Süleyman işte, Deli Süleyman ne olacak ha ha ha… Allah verdiği aklı almasın. Çocuklarla misket çelik çomak oynayan birisinden aklı başında şeyler duyacak değildik ya… Ha ha…”

Bu şekilde ardından konuşup kahkaha atarken yüzleri dahi kızarmaz ağlanacak hâllerine gülüp geçerlerdi.

Onlar Süleyman’ın ardından konuşup bir de gıybet ederken Süleyman söyleyeceklerini yüze karşı söyler giderdi. Üstelik Süleyman’ın söylediklerinde gram yalan ve yanlış yoktu. O, lafı evelemeden gevelemeden kıvırmadan kitabın tam ortasından dosdoğru konuşan özü sözü bir olan, mert bir adamdı... DEVAMI YARIN