“Bu benim mi şimdi?”
3 Nisan 2018 02:00
“O yıllarda, üçüncü kattan karşıya bakınca, göğe uzanan gökdelenler yoktu Yakacık’ta...”
Bir yetimhanede, annesi ve babası kim olduğunu bilmeden çocuk olmanın verdiği duyguyu nasıl anlatsam bilmem ki? Bu duygular içinde yalnızlığın ve kimsesizliğin zirvesini yaşarken benimle bir öğretmen ve bir anne gibi ilgilenen Sevim Öğretmenimi kapıda görünce heyecandan kalbim yerinden fırlayacak gibi olmuştu.
Evet öğretmenim sürprizini yapıyordu… Elinde kocaman bir resim defteri ile gelmişti… Gözlerime inanamadım… Dedi ki:
-Bu resim defterini sana aldım…
-Bu benim mi şimdi?
-Evet… Sen çok iyi bir ressam olacaksın… Bu resim defteri de senin olacak…
-Size çok teşekkür ederim öğretmenim…
-Bir de resim isteyebilir miyim?
-?!.
-Şu odandan dışarı bak… Gördüğün manzarayı defterine çiz… Denemek ister misin?
-İsterim…
-Haydi o zaman, seni resminle baş başa bırakıyorum…
Beni mutluluklara gark ederek, küçücük beynime motivasyonun zirvesini yükleyerek, umutların en dolusunu vererek çekip gitti…
O yıllarda üçüncü kattan karşıya baktığımızda, göğe uzanan gökdelenler yoktu Yakacık’ta… Birkaç irili ufaklı apartman vardı… Ama hepsi el emeğiyle yapılmış meskenlerdi… Önlerinde ağaçlar vardı… İrili ufaklı bu apartmanları, ağaçları, sahili ve ufukta masmavi çarşaf gibi uzanan denizi çizdim… Sonra da gökyüzünü sahici bir atmosfer güzelliğinde resmin üstüne giydirdim…
Resim bittiğinde kalbim sevinçten ve heyecandan küt küt atıyordu… Çünkü bir bakıma Sevim Öğretmenim görecek ve bana not verecekti… Ve ben bu defteri almayı hak edip etmediğimi belli edecektim…
O manzara resmini gören Sevim Öğretmenin:
"Aman Allah’ım. Bu ne güzel bir tablo olmuş böyle!” dediğini hatırlıyorum… Sevinç gözyaşlarımı gizleyemedim… Dedi ki öğretmenim:
-Beni yanıltmayacağını biliyordum. Şimdi bir şey daha istiyorum:
-Buyurun öğretmenim…
-Beni utandırmayacaksın… Bu resim defterini resimlerle dolduracaksın tamam mı?
-Tamam…
Her bir sayfasına bir resim çizdiğim o resim defteri benim ilerideki meslek hayatımın da ilk materyali olacaktı… Ve o defteri yakın zamana kadar muhafaza ettim… Ama Sevim Öğretmenim ve o defteri bana hediye ediş anı, kalbimin en mutena köşesinde aynı tazeliğiyle durur…
Demirhan Kadıoğlu-Ressam