“Yerimi kimseye söylemeyin!..”

 “Bir de orada bir kıza gönlünü kaptırır. Akrabalarının araya girmesiyle kıza dünür gidilir...”

 

 

Jandarma, "şehri terk etme" demesine rağmen Halit, şehri terk eder ve uzaktan akrabaları olan bir ailenin yanına çalışmaya gider. Birkaç gün sonra stresten kurtulup derin bir nefes alan Halit, bir iş bulur. Çalışmaya başlar. Gençlik işte o rahatlıkla ailesini de arayıp yerini bildirir:

-Beni merak etmeyin! Ben burada iyiyim… Ama yerimi kimseye söylemeyin!

-Niye söyleyemeyeceğiz ki?

-Size söylemeyin dedim o kadar.

Aile bu işe şaşırsa da oğullarına peki der. On sekiz yaşına giren Halit, yeni hayatından pek memnundur. Yine ucuz kurtulmuştur o olaydan. Artık burada kendini ne arayan olur ne soran… Olacak ya, bir de orada bir kıza gönlünü kaptırır. Akrabalarının araya girmesiyle kıza dünür gidilir. Kız tarafı ailesini sorduğunda laf kalabalığına getirilir konu…

Köylük yerlerde gençlerin işine, tahsiline, geleceğine pek bakılmaz. Karar verirler ve orada düğün olur. Halit de bu şekilde evlenir köyde…

Ama karakoldakiler, o gün yaşadıkları şaşkınlığı nice zaman sonra üzerlerinden atar… Derler ki:

“Yahu biz ne yaptık? Misafirimiz diye, galiba olayın üzerine gitmedik!..”

Ailenin gözyaşlarını da düşündükçe, içlerine dert olan bu olayın üzerine gitmek gerektiğine karar verirler.

Halit’in tekrar ifade vermek üzere, karakola gelmesi için evine telefon açarlar. O an telefona evin küçük kızı çıkar ve “ağabeyim kaçtı evden” deyiverir. Nereye gittiğini, neler olduğunu bir bir anlatır.

Jandarma bir baskın ile Halit’i kaldığı köyde yakalar. Yapılan sorgulamada, önce çelişkili ifadeler veren Halit, ardından suçunu itiraf eder. Yapılan mahkeme sonucunda 5 yıl ağır hapse mahkûm edilir. Ve daha çiçeği burnunda evli iken, hapishaneye gönderilir…

Bir gencin dramı burada son mu bulur? Ne yazık ki maalesef diyoruz… Çünkü Halit hapishanede bunalıma düşmüştür. Evet, deli doludur gençtir ama ilgisizliğin kendini bu hâle getirdiğini geç de olsa fark etmiştir. Hele bir de sevdiği kızdan ayrı kalmak… Gerçeği öğrenen hanımının kendisini terk etmesi, onu iyice bunalıma düşürür… 

Bu acıya ancak üç sene dayanır. Üçüncü yılında hapishanede hiç de çare olmayan bir yola başvurur ve intihar eder. Bıraktığı kısacık mektubunda ailesini suçlar ve "beni bu hâle getiren ailemdir” der. Gerçi bu olay sonrası Halit’i terk eden eşi de pişman olmuştur, ailesi de kahrolmuştur ama pişmanlıklar Halit’i geri getirmeye yetmez...