İlk defa böyle ürktüm!..

 “İnsanı kendi hâline bile bırakmayan bu kontrolsüz ilgiden gerçekten çok korktum o gün...”

 

 

O gün pazardan bir iki bir şey alarak arabamızın yanına geldik. Asfalt kenarında park hâlindeki arabanın bagajına aldığım poşetleri yerleştirecektim. Hanım da araca binecekti.

Bir de baktım hanım yok! “Nereye gitti” gibisinden sağa sola bakacakken o anda boğuk bir şekilde hanımın sesini duydum. Hemen arabanın sol tarafına koştum. Bir de ne göreyim, hanım boylu boyunca yerde yatıyor. Tepemden aşağı kaynar sular döküldü.

-Ne oldu!?, diye eğilirken “düştüm” diye ağlar hâlde cevap verince biraz rahatladım...

Derken ortalık bir anda ana-baba gününe döndü... O an ne yapacağımı şaşırdım. Çünkü herkes bir kafadan soru sormaya, akıl vermeye, yol göstermeye hatta eğilip yardımcı olmak için müdahale etmeye başlamıştı.

Kadıncağızın biri geldi, uzatın yere uzatın, diyordu... Bir başkası arkadan, bir su getirin su içsin su diye sesleniyordu... Bir genç gelmiş ayağa kalksın mı diye hamle yapıyordu.

Her birine anlatmaya çalışıyordum...

“Benim eşim. Bir şey yok. Ayağı burkulmuş düşmüş. Tamam sağ olun. Ben hallederim!”

Bir taraftan da irademiz dışında birilerinin yardımcı olmak amacıyla koluna girip ayağından tutup filan ters bir hareket etmemesi için üzerine kol kanat geriyorum.

Bu arada aşağılardan bir ambulans sesini de duyuyordum. Etraftaki kalabalıktan birileri müjde veriyordu:

“Ambulans geliyor tamam tamam!”

Güler misin ağlar mısın? Hâlbuki o ambulans oradan tesadüfen geçen ambulans. Kimseyi terslemeden, kimseye ezbere müdahale ettirmeden hanımın koluna girip onu ayağa kaldırırken trafik de altüst olmuş, etraf seyirlik panayır alanına dönmüştü!..

Hanımı otomobile bindirip kapıyı kapatacakken biri de yanıma yaklaşıp “plakasını almışlar ağabey, meraklanmayın” demesin mi? “Ne plakası?” dedim, size çarpıp kaçan aracın plakası…

Yahu bize kimse çarpıp kaçmadı ki. Hanımın ayağı burkulmuş ve yere düşmüş. Hepsi bu... İnsanlık hâli. Düşebilir insan. Ama bir insanın düşmesi bile insanlar için nasıl bir heyecan vesilesi oluyor anlamak mümkün değil. Televizyon haberlerinin insanlar üzerinde böylesi etki oluşturmasına kahroldum. İnsanı kendi hâline bile bırakmayan bu kontrolsüz ilgiden gerçekten çok ürktüm. Kalabalığın rastgele müdahalesine engel olmak için laf anlatmaktan yerde yardım isteyen eşime yardım edemedim. Pes doğrusu…