Bilseydik biz yerdik...

“Yüreğimiz ağzımıza geldi. İster istemez aracı sağa çekip hepimiz otobüsten aşağı indik...”

 

Biraz sonra bu arkadaşımızı indirecektik. Otobüsümüz yavaşladı ve yol kenarında durdu. Hepimiz tek tek vedalaştık ve arkadaşımızı indirdik. Otobüsümüz hareket etmiş on metre kadar ilerlemiştik ki arkamızdan bir ses duyduk:

-Hop hoooop!

Şoför dikiz aynasından baktı. Az önce inen asker arkadaş arkamızdan el ederek koşuyormuş. Biz de içeriden sorduk:

-Abi bir şey mi oldu?

-Bilmiyorum, arkamızdan el ederek koşuyor.

E hâliyle hepimiz meraklandık. Öyle ya, hareket etmiş arabanın arkasından telaşlı bir şekilde el ederek koştuğuna göre çok önemli bir şey olmalıydı. Nihayet nefes nefese arkamızdan yetişti. Otobüse bindi. Hepimizin meraklı bakışları altında mahcup bir gülümsemeyle söylendi:

-Elmalarımı unutmuşum da…

Bir tuhaf olduk doğrusu… Bu yapılacak iş miydi şimdi? Bir iki kilo elma için koca otobüs durdurulur muydu?

Ne bildik kızacağımızı ne bildik güleceğimizi. Ama kendisine şaka yapmaktan da duramadık.

-Bilseydik elmaları yerdik…

-Helal olsun, yiyin isterseniz. Ama birden aklıma gelince bağırıp el ettim işte.

-Yok yok. Artık gelmişsin, al elmalarını.

Mahcup bir şekilde elmalarını alarak arabadan indi. Biz yeniden hareket ettik.

Yine on metre ya gitmiş ya gitmemiştik ki, arkamızdan acı bir fren sesi duyduk.

Yüreğimiz ağzımıza geldi. İster istemez aracı sağa çekip hepimiz araçtan indik. İşte o an yüreğimizi parçalayan kazaya şahit olmuştuk.

Bizim arkamızdan gelen yüklü bir kamyon elmalarını unuttuğu için yeniden araca binip elmalarını alan arkadaşımıza çarpmıştı.

Hep beraber olay yerine koştuk:

"Yaşıyor... Yaşıyor!" gibi sesler duyduk.

Fakat olay yerine geldiğimizde, arkadaşımızın parçalanmış cesediyle karşı karşıya kalmıştık. Anladım ki onu orada oyalayan unuttuğu o elmalar değildi. Ecel az sonra orada gelecek ve arkadaşımız şehit olacaktı.

O gün bugündür ne zaman elime bir elma alsam, ya da elma ile ilgili bir hatıra işitsem bu acı olay ve o bir günlük yol arkadaşımın oradaki vefatı gelir gözlerimin önüne.

Derim ki: "Ecel geldi cihana, baş ağrısı bahane..."

Ruhu şâd olsun. Şimdiye dek bu topraklar için, bu vatan için Allah için can veren şehitlerimize rahmet, yakınlarına sabırlar diliyorum.