Makbule Abla'nın korkunç ihaneti!..

A -
A +
“Makbule Abla'yı kardeşi kandırmış mıydı? Zor mu kullanmıştı? Ne olmuştu bilemiyorum...”   Ağabey bildiğim koskoca adamın, komşumuz olmasına rağmen bana evlilik teklifi yapmasına sinirlenmiş onu terslemiştim ama bu konunun burada kapanacağını sanıyordum... Aradan üç veya dört ay geçmişti. Bizim oralarda gurbetçiler belirli zamanlarda kermesler düzenler, panayır havasında geçer. Annemler de Hengelo’da açılan böyle bir kermese gitmişti. Çevre ufak olduğu için herkes birbirini tanıyordu. Nasıl oldu bilemiyorum, annemlerin evden ayrılmasının üzerinden yarım saat ya geçti ya geçmedi eve bir telefon geldi. Beni çağıran Makbule Abla'ydı. Hani annem babam trafik kazası geçirdiğinde beni üç yaşında iken himayelerine alan aile... Çay içmeye davet ediyordu. Evlatlık olduğum annemin tembih edip “evi terk etme!” sözüne rağmen bu aile tanıdığım olduğu için bu ısrarlı çay teklifini kıramayıp gittim. Çay içip sohbet ederken Makbule Abla çeyizini göstermek üzere bir odaya aldı. Sonra da çay getirmek bahanesiyle dışarı çıktı. O anda kapının üzerimden kilitlendiğini fark ettim. Baktığımda karşımda Cem denilen kardeşi duruyordu. Makbule Abla'yı kandırmış mıydı? Zor mu kullanmıştı? Ne olmuştu bilemiyorum. Bu ihaneti bana yapmıştı… Bağırıp çağırmaya başladım. Bir tuzağa düşürülmüştüm. Hem de hiç ummadığım bir şekilde. “Ya benimle evleneceksin, ya da senin peşini bırakmam!” diye dayatan o kişiye bu konuda beni bu şekilde zorlamamasını ama eğer kibar davranırsa düşünüp kararımı kendisine bildireceğimi söyledim. Oradan kendimi nasıl kurtardığıma hâlâ aklım almıyor. Yine çok şükür ki o kimse benim kendisine ümitvar konuşmama razı oldu ve beni salıverdi. Daha sonra durumu aileme anlattım. Kendisini polise bildireceğimizi söyledik. Onlar da bir daha bu durum olmayacağına söz verdiler. Ama artık oralarda kalamazdım. Gerçek ailem olmadıkları için akrabalarımla iletişim kurmama yardımcı olmalarını istedim. Türk konsolosluğuna başvurarak Türkiye’ye geldim. Akrabalarımın yardımıyla ülkemde çok şükür düzgün bir ailenin gelini oldum. Avrupa’daki hayallerimi bırakmak ilk başta zor gelse de şimdi dönüp bakıyorum da sadece ülkemizden değil benliğimizden de kültürümüzden de uzaklarda yaşamak çok ama çok zormuş… Allah gurbetteki vatandaşlarımıza ve gençlerimize sabırlar versin… Kolaylıklar versin…

          Rumuz: “Kardelen”-İzmir

UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.