AİLE-ÖĞÜT

Malı mülkü; kaşı gözü, hırkası heybesi değil, merhametidir insanı güzelleştiren...

 

 

Osmanlıda aile ve huzurun kaynağı -2-

 

Osmanlıda aileler genelde birkaç kuşak bir arada yaşardı. Evde amca, hala, teyze, dede vb. kişiler hep bir arada yaşardı. Bu sayede aile daha güçlü olurdu.

Ailede herkes birbirine "hanım" veya ''efendi'' diye hitap ederdi. İnsanların kendilerine güveni artardı. Birbirlerinin hatalarını, eksiklerini güzel bir dille düzeltmeye çalışırlardı.

Ailede ortak kararlar alınırdı. Eğer bir karar alınacaksa aile büyüklerine danışılır onların vereceği karara saygı duyulurdu. Her zaman insanlarla iç içe olurlardı. Bu da insanların sosyal gelişimini sağlıyordu.

Evler birbirine yakın ve komşuluk ilişkisi ileri seviyedeydi. Komşular birbirlerine kendi evlerinde pişirdikleri yemeklerden, yaptıkları böreklerden sarma ve dolmalardan vb. kokusu yayılır da canı çeker düşüncesiyle, zengin fakir demeden birbirlerine birer tabak ikram ederlerdi…

Çocuklar, mahallede hep bir arada oynarlardı; bu sayede dostluk, samimiyet gelişirdi aynı zamanda akrabalık bağlarını da güçlendirirdi.

Zaman zaman ise devlet yapısında bazı çatlaklar meydana gelmiş ve aile sayesinde toplumun geneline sıçramıştır. Bu millet zor dönemlerde bile içinde bulunduğu kötü durumdan dinamik aile yapısı ile rahatça kurtulup yeniden ayağa kalkmıştır...

 

 

 

 

Zamanı ölçmeye çalışıyorum,

Dünlere geçmişe bakıyorum

Daha dün gibi

Gözlerimi açıp kapamışım gibi

Kafa kâğıdıma bakıyorum

Elli beşime girmişim

Yirmi bin yetmiş beş gün

Dört yüz seksen bir bin

Sekiz yüz saat

Aman Allah’ım

Şaka gibi

Şaka gibi...

 

 

 

Balta oduna vurulan bir kesici alettir. Bu çelikleşmiş uç taşa vurulduğunda keskin kısmı eğilir, körelir ve balta olmaktan çıkar. Bu deyim ise bir kimsenin farkında olmadan karşısındakini rahatsız edecek, kızdıracak söz söylemesi veya davranışta bulunmasını anlatmak için kullanılır.

 

 

Şafak kelimesinin anlamı TDK’da “Güneş doğmadan az önce beliren aydınlık” demektir. “Şafak atmak” deyimi ise hiç beklenmedik bir zamanda önemli bir durumla karşı karşıya kalındığı anı belirtmek ve bu sebeple korkup öfkelenmek ve tedirgin olmak hâlini anlatmak için kullanılır.