İyi mühendisleriniz yoksa!..

Bir toplumda nitelikli mühendis sayısı arttıkça üretilen malların kilogram fiyatı yükselmeye başlıyor. En basit saksıyı üretmek için bile mühendise gerek vardır. Saksının üretilmesini sağlayan kalıplar, presler mühendis olmadan tasarlanıp üretilemez.

Osmanlı devleti son 300 yıllık ömründe pozitif (üretken) bilimleri harekete geçiremediği için sanayileşme sürecinde yer alamadı. 1800’lerde İngilizlerin, Fransızların sanayi malları Osmanlı topraklarına çok cüzi gümrük vergileri ödeyerek girmeye başlayınca kol gücüne dayalı küçük üretim merkezleri hızlıca iflasa sürüklendi.

Türkiye’nin ihraç ettiği malların kilogram fiyatı 2018 yılı itibariyle 1.2 dolar seviyesindedir. Almanya, Japonya, Güney Kore gibi ülkelerin mallarının kilo fiyatı ise 4-5 dolar olup katma değeri yüksek mal sınıfındadır.

Yazılım, cep telefonu, parfüm, markalı giysi, radar, tablet, lüks saat vb. gibi ürünler ham maddeyi az kullanırken yüksek getiriler sağlamaktadır. Başka bir deyişle 1000 kg domates satarak 100 gramlık bir telefon alan ülke çok para kazanamıyor demektir.

Mesleki eğitim yapılan lise ve üniversitelerin 21. yüzyılın yani endüstri 4.0 çağının taleplerine göre yapılandırılması gereklidir.

Finlandiya, Güney Kore, İsrail, Singapur, Çin, Japonya, Almanya vb. gibi ülkeler çocuklarına ne öğretiyorsa bizim de aynı yolu takip etmemiz doğru olan seçenektir.

Dünyanın en meşhur üniversitelerinden biri olan Oxford’da hâlen daha kara tahta ile ders yapılmaktadır. Fransa, okullarda telefonu yasaklamıştır. Japonya’da okullar 180 gün değil 240 gün açıktır. Finlandiya’da haftada 45 saat değil 25 saat ders okutulmakta, geriye kalan zamanda öğrenciler kendi başına öğrenmeye devam etmektedir. Refah içindeki İsviçre’de zorunlu eğitim 12 değil 9 yıldır...

Bu konuda uzun uzun yazmak mümkündür. Özet olarak şunu ifade edeyim: Günlük hayatta ve üretim merkezlerinde kullanılan alet, edevat ve makinelerin tümünün çizimi, üretimi mühendislerin marifetiyle olmaktadır. Basit bir çay kaşığını üretmek için bile mühendisin tasarlayacağı kalıplara/preslere gerek vardır... İyi mühendisleriniz yoksa 100 gram telefon için 1000 kilo sebze yetiştirmeye devam edersiniz!

 

 

 

 

 

 

 

Sonu gözükmez bu cefalı yolun

Ölüm başlangıç, belki hazin sonun

Geç hatırladım

 

Dinlemez feryadımı hiç kimseler

Çare bulamadı fani nefesler

Baki olmasa bitmez ki şu keder

Güç hatırladım

 

Mürekkep oldu dert, ağlar derinden

Kalem kim için yazdı, kaç deminden

Kâğıda anlatmak zor oldu, ancak

Gönül ümit mi bekledi faniden?

Sus, hatırladım

 

Ne dolup da ne yazar genç yürek

Aşkı sır bilene çöller ne gerek

Aklımdan gitmez oldu gül cemalin

Bir defa görsem bir ömür yeterdin

Bilsen nedir, "ölmeden evvel ölmek"

Ben hatırladım...