GÜZEL SÖZ

 

Fabrika, baraj, yol, köprü muhakkak ki siyasi iktidarların takdire şayan eserleridir. Fakat asıl gayret ve himmet bekleyen insandır. İnsanı kalkındırmadan, onun kafasını, ruhunu, düzenli ve şuurlu bir seviyeye getirmeden yapılan her maddi hamle akamete yani; başarısız olmaya mahkûmdur.

Bu sebeple, memleketin kalkınması için ilk yapılması gereken şey, okullarımızda talebelere iyi bir eğitim vererek, “millî-manevi” kültürümüzü iyi öğretmelidir. Onları kendi kültür kaynakları ile temasa geçirerek, hâlen içerisine düştüğü aşağılık kompleksinden kurtarıp millet olarak büyüklüğüne inanır hâle getirmelidir.  Bunun ehemmiyetini bir misalle açıklayacak olursak,  Almanya iki büyük cihan harbinde iki defa yıkıldı. Fakat köklerine sarılmak suretiyle kendini toparladı.

Bizde ise, Süleymaniye ve Selimiye Camileri, diğer şaheserimiz önünden görmeyen gözle, hissetmeyen gönülle geçip gidiyoruz. Böyle kalmayıp kültür değerlerimizi bir bir yok ederek, onu köklerinden büsbütün kopartarak, kendi değerlerine düşman edilmiş nesiller meydana getiriyoruz. Hiç vakit kaybetmeden din, dil, tarih topyekûn millî şuur, yeniden, hızlıca topluma kazandırılmalıdır. İşe ilk olarak, mekteplerdeki hocalardan başlayıp,  millî şuur aşılayacak seminerler tertip ederek, onları gaflet ve cehaletten bir an önce uyandırma ve kazanma yoluna gidilmelidir.

Bugün İngiliz milletine, Shakespeare’i İngiliz edebiyat ve tarihinden silmek şartıyla, Hindistan’ı tekrar kazanmayı teklif etseler, hiçbir İngiliz vatandaşı milletlerinin gururu olan büyük şairlerini feda edip, yerine altın kaynağı olan Hindistan’ı istemez. Hâlbuki biz evlatlarımıza değil Fuzuli’yi, Nedimi, Bakiyi hatta Yahya Kemal’i, S. Ahmet Arvasi’yi, Necip Fazıl Kısakürek’i, kısır, çorak ve kıraç bir satha iterek her gün biraz daha uçuruma doğru kaydırdık, kaydırıyoruz.

Şu hâlde fırsatı kaçırmadan, devleti kendine adayan değil, kendini devletine, milletine ve onun değerlerini tekrar gün yüzüne çıkarmaya adayan, ilim ve irfan ehli kadrolar yetiştirerek bu ülke kalkınır....