Ekmeğimle oynarken -3-

“Ekmeğin içindeki buğdayı ve suyu yarattığını iddia ederek kendini -hâşâ- Allah’a ortak koştuğunu söylemiş olmuyor musun? Yani bana ekmeği veren sensin, öyle mi? Beni işimden gücümden edeceksin, öyle mi? Memuriyetten atılmam için deliller topluyorsun, öyle mi? Arkamdan iş çeviriyorsun, öyle mi? Açık arıyorsun, öyle mi? Hesap soruyorsun, öyle mi? Kendimi sorgu makamının karşısındaymışım gibi savunmamı istiyorsun, öyle mi?..” Size cevap veremeyecektir. Konuşamayacaktır. Yutkunacaktır. Çünkü sizin korkunuz yoktur. Çünkü siz ekmeğin içindeki buğdayı ve suyu onların yaratmadığını bilirsiniz. Çünkü siz rızkın kimden geldiğini ve kime şükredileceğini iyi bilirsiniz. Çünkü siz onlar gibi değilsinizdir. Çünkü siz yılların çürütüp kirlettiği paslı ofis mobilyalarından da cansız ve ölü bir bedene hesap verilmeyeceğinin farkındasınızdır...

Bu deneme tadındaki yazıyı edebiyatla ilgilenip memur olan kardeşlerim için yazdım. Kendini dışlanmış hisseden işçi kardeşlerim için yazdım. Azınlıkta kalıp çoğunluğun haklarına tecavüz eden birilerine karşı kim dur diyecek diyen ve orada burada çalışan insanlar için yazdım. Kimsenin olmadığı ofis ortamlarında ağza alınmayacak küfür ve hakaretleri duyup ekmek kaygısıyla dişini sıkıp kulaklarını çirkinliklere kapatan insanlar için yazdım. Seslerini kimsenin duymadığını sanan insanlar için yazdım. İnançlarını zedeleyen sözleri sırf ekmek parası kaygısıyla sineye çekmek zorunda kalan emekçiler için yazdım. Ben bir şekilde sesimi duyurabiliyorum. Kendilerine çok güvenen o iftiracılarsa kirli küfürlü seslerini ancak devlet dairesinin ofis kapısı kapandığında, onlar gibi olanların kulaklarına kusabiliyorlar!..

 

 

 

 

 

Yedi yıl bekledim sonunda oldu

Sabırsız bekleyiş nihayet doldu

Medine Mekke’nin yolu göründü

Döndüm ama kalbim orada kaldı.

 

Balıkesir, İzmir sonra Medine

Çağırdı Peygamber, nurlu evine

Ulvi bir heyecan doldu içime

Döndüm ama kalbim orada kaldı

 

Geçtim Medine’nin sokaklarından

Peygamber kokusu gelir her yandan

Onun aşkı ile geçtim canımdan

Döndüm ama kalbim orada kaldı.

 

Peygamber mescidi en kutlu mekân

Kendinden geçmişti binlerce insan

Cennetlik burada namazı kılan

Döndüm ama kalbim orada kaldı

 

Yerlere göklere doldu melekler

Peygamber aşkıyla yandı yürekler

Allaha arz oldu bütün dilekler

Döndüm ama kalbim orada kaldı

 

 

 

 

TENEFFÜS: Arapça kökenli bu kelimenin anlamı “nefes alıp verme” anlamındadır. Ancak bu kelimenin eğitim başta olmak üzere belirli aralıklarla dinlenmek gerektiren işlerde her bir dinlenme bölümüne verilen isim olarak kullanılması meşhurdur. Okullarda iki ders arasındaki zaman, teneffüs olarak hâlen de kullanılmaktadır. Günümüzde de bu kelime yerine “biraz soluklanmak” veya biraz “nefes almak” gibi ifadeler de kullanılır olmuştur. Teneffüs yerine “ara vermek” anlamında iki kelimeden oluşan ifade de kullanılmaktadır ancak “ara” kelimesi teneffüs kelimesindeki o motamot anlamı karşılamamaktadır.