Mutluluk bir cesaret biçimidir

Malum imtihan dünyası, hiçbirimizin hayatı kolay değil. Atalarımızın dediği gibi, herkesin kazanı kapalı kaynar. Önemli olan; mutluluğun çoklukta değil, az olanda ama gerçek olanda olduğunu fark edebilmek. Ve… Arada kendimize küçük mutluluklardan hava delikleri açabilmek. Kimileri için güne ağrısız, sızısız başlayabilmek, kimileri için onun sesini duymak, kimileri için iyilik yapabilmek mutluluk… Kimilerimiz için ise;

 

Engebeli, mıcırlı bir yolda uzun süren yolculuktan sonra dümdüz asfalta geçiş yapmak.

 

Elektrikli süpürge başlığının bazı bölgelere sıfır girmesi.

 

Coşkuyla verdiğiniz selama coşkuyla karşılık almak.

 

Kışlıkları çıkarırken kıyafetlerin cebinde geçen seneden unutulmuş para bulmak.

 

Çekirdek paketinde kabuksuz çekirdeğin denk gelmesi.

 

Bankada, pastanede sıra beklerken, sizden önceki numaraların gelmemesi sebebiyle sıranın hızlı ilerlemesi.

 

Kavurucu sıcakta güneşi gölgeleyen minik buluta denk gelmek.

 

Durakta yığın hâlinde aynı otobüsü beklerken otobüsün gelip kapısını tam senin önünde açması.

 

Alışverişte pantolonun paça boyunun "laaaaps" diye oturması.

 

Havuç, salatalık rendelerken rendeye gelmeyerek elde kalan kısmı kıtır kıtır yemek.

 

Dönerin son yudumuyla içeceğin son yudumunu denk getirebilmek.

 

Artık sadece kırıntılar kaldı derken, kırıntıların arasından bütün cips çıkması.

 

Sabah uyanıp camdan bakınca her tarafı bembeyaz görmek.

 

Günü dar eden baş ağrısının dinince dünyanın daha bir güzel görünmesi…

 

Kaldırım taşları arasından, kayanın tepesinden fırlamış bir çiçek görmek,

 

Kavanozun, şişenin üzerindeki kâğıdı şişeyi tertemiz bırakarak bir seferde çıkarmak...

 

Pudingin dibini sıyırmak.

 

Pisilerin keyiften gırıl gırıl çıkardıkları o mayhoşluk sesi…

 

Oynayan ve gülüşen çocukları izlemek.

 

Uyandığınızda uzunca bir müddet gerinip, koca bir “ohh” çekmek.

 

Taze demlenmiş çayın üstüne varmak!..

 

Belirli bir yaşın üstündeki çiftlerin el ele yürüdüğünü görmek, onlar adına mutlu olmak, tebessüm etmeden duramamak.

 

Yağmurdan sonra gelen o eşsiz koku… Dünyanın en pahalı parfümünün bile yerini dolduramayacağı toprak kokusunu içinize çekmek.

 

Küçük bir çocuğun gözlerindeki sevinç...

 

Su birikintisinde yıkanan serçeleri izlemek.

 

Tıkanık burnun ilk açıldığı anda alınan derin nefes.

 

Çaya batırılan bisküviyi düşürmeden ağza ulaştırmak…

 

Sevdiğiniz birine kocaman sarılmak.

 

Tenekedeki fesleğen…

 

Bir bebeğin gülümsemesi, bir çocuğun kahkahası…
Birinin yüzündeki tebessümün sebebi olmak.

 

Ve… Şükretmek… Küçük mutluluklardan sadece birkaçı. Aslında belki de hayatta küçük mutluluk diye bir şey yoktur. Mutlu eden bir şey varsa, o büyüktür.

Ninem diyor ki; Felaket ve saadet birbirine komşudur.