Yaşlanmak

 

 

-Asla olabileceğinizi tahmin etmediğiniz oranda sabırlı olduğunuzu gördüğünüzde...

 

-Sese, gürültüye, kavgaya karşı dayanıksızlaşıp; hayatın daha bir sükûnet içinde, sorunsuz geçmesini istediğinizde...

 

-Huzur arayışınız arttığında...

 

-İncinmek ve incitmek üzerine daha derin düşünerek karar vermeye başladığınızda...

 

-"Var ya şu okul bir bitsin, bir daha hiçbir güç beni buraya getiremez!" dediğiniz lise günlerini mumla aramaya başladığınızda...

 

-Hatırladığınız şeylerin, anneanne stili, en az on beş yıl öncesine ait olduğunu oysaki dün akşam ne yediğiniz hakkında en ufak fikriniz olmadığını gördüğünüzde...

 

-Yağmurdan önce bacak ağrısı çektiğinizi şaşırarak fark ettiğinizde...

 

-Yaslandığınız şeylerin ‘sizden daha sağlam olmadığını’ tecrübe ile gördüğünüzde...

 

-Uzun yürüyüşler bel ağrısı, amaçsız konuşmalar can sıkıntısı oluşturmaya, uzun telefon konuşmaları vakit kaybı gibi gelmeye başladığında...

 

-Artık çantayı alıp çıkmak imkânsız olduğunda; velet yeğenlerinizin artık sizi kekleyebildiklerini anladığınızda, sizden büyüklerin bir bir ölmeleri yetmezmiş gibi yaşıtlarınızın da kayıp gitmelerini hüzünle izlediğinizde...

 

-Doğumunu hatırladığınız küçüklerin evlendiğini duyduğunuzda...

 

-Önceden 48 saat uyumasanız bir şey olmuyorken, oturduğunuz yerde uyuyakaldığınızda...

 

-Toplu taşıma araçlarında yer verdiğiniz yaşlı teyzenin; "Teşekkür ediyorum yavrum, gençler dururken..." cevabını duyduğunuzda...

 

-Merdivenleri teker teker çıkmaya başladığınızda...

 

-Dişlerinizle ayrı yerlerde uyumaya başladığınızda...

 

-Yere uzanıp TV seyretmeyi bıraktığınızda...

 

-Işıkları romantizmden ziyada ekonomik olsun diye kapattığınızda...

 

-Sadece güneş dik geldiğinde göz kırptığınızda; yaşlandığınızın en bi farkına vardığınız andır…

Ninem diyor ki; Sac kıvamını bulur hamur tükenir, yaş kıvamını bulur ömür tükenir.