CEP DEFTERİM

* Fenerbahçe'ye teşekkür: İşte bu... Yıllardır istediğimiz bu... G.Saray'ı on dört yıl sonra şampiyon yapan Derwall yalnız gitti, Beşiktaş'ta rekoru hâlâ kırılamayan Milne yalnız gitti, Hagi yalnız gitti, Terim yalnız gitti. F.Bahçe'nin Roberto Carlos'u törenle, plaketle uğurlaması (Ziya Doğan'ın Malatya'dan ayrılmasından sonra) hatırladığım ilk örnektir. * Medyaya tenkit: Yusuf niye oynadı, Tabata nerede, Nihat'a bu kadar tahammül olur mu v.s v.s... Hepsine kabul. Atladığınız bir şey yok mu ey futbol uzmanları? Bu takımı yenen birileri var! Maçları bilmeyen bir yabancı ülkemize gelse, "Yahu bu Beşiktaş'ı biri fena benzetmiş ama kim?" diye şaşar kalır! * Mustafa Denizli'ye teessüf: Türkiye'nin en elit hocalarından biri; Milli Takım çalıştırmış, üç büyük kulübü şampiyon yapmış Mustafa Denizli, lifi kopmuş acıdan bas bas bağıran kalecisine "Üç-dört dakika daha dayan" diyor. Dilime pelesenk ettiğim cümleyi tekrarlayayım: Ülkemizde kazanmak için her şey mübah! * Hıncal Ağabey'e teessür: "A.Gücü'nün verilmeyen golü F.Bahçe'nin olsaydı bugün Türkiye ne durumdaydı?" Bu cümleyi bizim gazetede iki, toplamda on altı yazar kullanmış. Eh fena bir rakam değil... * TRT Genel Müdürü'ne telgraf: Sayın İbrahim Şahin, bir program formatı veriyorum, birilerini görevlendirseniz... Yirmi beş sene önceki yayınlarınızdan birini aynen verin. "Önce TRT Vardı" isimli bir program ve -mesela- Aziz Üstel'den "Gecenin Konukları." Karma bir şey de yapılabilir. Yaşlanıyoruz ve eskiyi özlüyoruz! Stop. * Siyasi dünyaya tespit: Askerlik yapanlar bilir. Bölüğün bir yerinde eski bir uçak, eski bir tank öööyle durur. Bu neyin nesi diye sorarsınız, "Bir kazaya karışmış, cezalıdır" derler. Parti kapatmak da böyle bir şey! Bence partinin ismi gibi binayı da cezalandırın, kıyamete kadar kullanılmasın!