Kumarbazdan hisse alınır mı?

O zamanlar böyle mekânlar etrafı açık, dışarıdan görülebilir basit kulübelerdir... Kendileri anlatırlar; “Hırsla kumar oynayan biri dikkatimi çekti. Her koyduğunu kaybediyordu. Sonunda hiçbir şeyi kalmadı. Kumarbaz arkadaşlarına yalvardı, “Bir el daha oynayalım.” Arkadaşları “ne koyacaksın” dediler… “Canımı” dedi… “Eğer kaybedersem beni öldürün!”
Hayret ettim bu hırsına… Kendi kendime dedim ki: “Bu adam batıl bir iş için bu kadar hırslı. Ben Allahü teâlânın yolunda nefsimi yenmek için bundan daha hırslı olacağım…”
*
Mübarek daha gençliğinde; nasıl bir işten, nasıl bir hisse çıkarıyor... Ve böylesi bir güneş doğuyor insanlık semasına... Allah dostu olma yolundaki şu cehde bakınız...
Şah-ı Nakşibend hazretleri, özellikle nefsiyle boğuştuğu ilk talebelik zamanlarında ne kadar garip, hasta, biçare insan varsa yardımlarına koşmuş… Yine onlar anlatıyor: “Artık çevremde hizmete muhtaç insan kalmadı. Hocamın emriyle hayvanların hizmetini görmeye başladım. Kapılardan kovulan yara bere içinde bir köpek vardı… Her gün yaralarını tımar eder, karnını doyururdum. O da günlük hizmetim bittikten sonra, sırtüstü yatar ayaklarını havaya kaldırırdı… Benim için dua ettiğini anlar, ‘Amin, Amin’ derdim.”
Sübhanallah… Rabbim bizi onlara bağışlasın... Kalplerimizi aşk ve feyizleriyle doldursun...
    Ömer Çetin Engin (İlahiyatçı Yazar)