Sıhhatliydiler çünkü...

İbn Abbas’a göre “Kadınlar Hazreti Havva’dan beri hamur yoğurup ekmek yapar. Bazı hanımların elinden çıkan daha lezzetlidir, Hazreti Safiyye annemiz gibi mesela.
Müminler muhtaçları doyurmaktan haz alır. Sofraları kalabalıktır. Davete icabet gerektir, Müslümanın Müslüman üzerindeki hakkıdır.
Eshâb-ı kiram, malzemeyi seçerek alır, iyi pişirir, çok çiğner ve asla tok karnına yatmazlar.
Allah adamları keyif için yiyip içmez, kuvvetlenmek niyetiyle sofraya otururlar. Ki, o enerjiyi hayrda, yardımlaşmada, ibadette harcasınlar.
“İnsan, kendi karnından daha kötü bir kap doldurmamıştır. Eğer nefsi galip olursa karnının üçte birini yiyeceğe, üçte birini içeceğe ve üçte birini de nefese ayırsın!”

MİDE TEHİ TEN DÜRÜST
“Mü’min bir bağırsağı doluncaya kadar yer. Kâfir ise yedi bağırsağı doluncaya kadar.”
Mümin kanaate meyillidir, müşrikler hırslı olurlar.
Yemekle dolmuş kursağa hikmet girmez. Yemesi az olanın, içmesi de az olur. İçmesi az olanın uykusu da az olur. Az uyuyanın ömrü bereketli olur.
“Şüphesiz dünyadaki tokluk ehli, yarın kıyamette açlık ehli olacaklardır.” İbn-i Abbâs (radıyallahü anhüma)
Ecdadımız “Mide tehî ten dürüst/ Kise tehî din dürüst” demişler. Yani mide boş, beden sağlam; kese boş, maneviyat sağlam.
Tokluk arttıkça tefekkür azalır.
Dua etmek lazım “Ya Rabbi, bu yediklerimi günah yolunda harcatma!”

PAYLAŞTIKÇA ARTAR
Eshâb-ı kiram konukseverdir, mihmana samimi davranırlar. Üçten ziyade (ye) diyerek, sıkıntı vermez, zorlamazlar.
“İnsan kalbi, tarladaki ekin gibidir. Fazla su, ekini çürüttüğü gibi, fazla gıda da kalbi öldürür” (Hadis-i şerif)
Oburluk hastalıkların başı, perhiz (az yemek) ilaçların başıdır. Bir lokmayı yutmadan, ikinciyi almamalı, ayakta atıştırmamalıdır asla.
Az yemeyi adet edinirseniz mideniz küçülür, kolay doyarsınız. Bir kişilik yemek iki kişiye, iki kişilik yemek dört kişiye yetişir.
Deneyin göreceksiniz.