Köylerine döndüler kurtarıcı oldular

Türklerin gurbet serüveni, Almanya ile Türkiye arasında 1961'de imzalanan İşgücü Göçü Antlaşması'yla birlikte başladı. İlk kuşak Türkler, II Dünya Savaşı'ndan büyük bir yıkımla çıkan Almanya'da ağır çalışma şartları ve gurbetin getirdiği psikolojik güçlüklerle mücadele etti. Günümüzde hayatta kalan ilk neslin çoğu memleketine döndü. Manisa'nın Soma ilçesine bağlı Tekeli Işıklar Köyü de, kesin dönüş yapan vatandaşlarımızın ağırlıkta olması sebebiyle "Gurbetçi Köyü" olarak anılıyor. Köyün muhtarı da Almanya'dan emekli. Tekeli Işıklar'ın 65 yaşındaki muhtarı Muharrem Aydınlık, "Köyümüzde 120 hane var. Köyümüzün nüfusuna 580 kişi kayıtlı. Çoğunluğu Almanya'da yaşıyor. Ben 1970'te Almanya'ya gittim. Oradaki madenlerin kapanmasıyla erken emekli oldum. Buraya dönünce Almanya'nın hayat kalitesini buraya yansıtmaya çalıştık, ayak uyduralım dedik. O yüzden muhtarlığa soyundum. 50'nin üzerinde ailemiz var Almanya'da, 150-200 nüfusumuz var orada" diyor. Elinde tahta valizi, gönlünde umutlarıyla Almanya'ya gider gitmez işbaşı yapan Aydınlık, "O yaşa kadar gurbet olarak sadece 2 yıllık askerlik görmüştüm. Birkaç sene çalışıp para kazanıp Almanya'dan dönecektim, ama 40 yıl oldu. Almanya'yla ilişkimi hiç kesmedim. 2 çocuğum ve 7 torunum var, hepsi Aachen ve Duisburg'da ikamet ediyor" diye konuşuyor. 2008'de dönen muhtar, "İyi ki emekli olup, köyüme dönmüşüm. Köyümüzde senelerce su sıkıntısı çektik. Bunu çözmek son yerel seçimlerde muhtarlığa aday oldum ve kazandım. Çok şükür suyu da bulduk" şeklinde konuşuyor. Almanya'daki köylülerin cenaze namazlarına yetişebilmeleri için Türkiye'nin ilk morglu camisini inşa ettirdiklerini bildiren Aydınlı, "Soma Kaymakamı Sayın Abdülkadir Karataş, bir cuma günü köyümüzü ziyarete geldi. 'Bu cami buraya olmamış, burayı sıfırlayacaksın, yenisini yapacaksın' teklifinde bulundu. Dernek kurup Nisan ayında inşaatı başlattık. 5 ayda büyük bir mesafe kat ettik" diyor. Türkiye'de büyük bir gelişim ve değişim yaşandığını, kendi köylerinde de Avrupa'daki hayat kalitesini yakalamaya çalıştıklarını ifade eden muhtar, oradaki Türklere bir de mesajı var: "Köylerinize sahip çıkmaya devam edin, aslınızı, köklerinizi hiçbir zaman unutmayın. Gençlerimiz her ne kadar Alman vatandaşlığına geçseler de tüm yönleriyle hâlâ Türkler. Yeni nesillerimizin orada erimemeleri için birlikteliğimizi korumamız lazım." Çalışmak için gurbete ilk gidenlerden biri de 68 yaşındaki Ali Erdem. İstanbul'a işçi alımı muayenesine giden Ali Amca, "Bana, 'Yarın akşam Almanya'ya yola çıkacaksın' dediler. Oysa ben hiçbir şey ayarlamadan İstanbul'a gitmiştim. Bir sigara kağıdına not yazarak, köyüme gönderdim. 'Ben gidiyorum' dedim ve uçağa bindim gittim" diyor. Gurbetçi Köyü'nün bir diğer büyüğü İsmail Burma (75) ise, göçün ilk yıllarında çektiği sıkıntıları ve döktüğü gözyaşlarını şimdi gülücüklerle anlatıyor. İsmail Dede: "Ben de muhtarla beraber Almanya'ya gittim. Köylülerimle aynı barakada kaldım, aynı madende çalıştım. 1997'de emekli oldum. Şükürler olsun, döndüğüme memnunum." Kaymakam Abdülkadir Karataş (ortada), Tekeli Işıklar Köyü'ndeki çalışmaları yakından takip ediyor. Gurbetçilerin memleketi 60 ve 70'li yıllarda Zonguldak ve Soma gibi maden bölgelerinden işçi olarak Almanya'ya giden Türklerin çoğu, Kuzey Ren Vestfalya eyaletindeki madenlerde çalıştırıldılar. Tipik ve şirin bir Ege köyü olan Tekeli Işıklar, nüfusunun çoğunluğu Almanya'da yaşadığı ve oradan emekli olduğu için "Gurbetçi Köyü" olarak biliniyor. Arkadaşımız Cihat M. Yanık'ın sorularını cevaplandıran muhtar Muharrem Aydınlık, köydeki altyapı ve tesisleri Avrupa standartlarına göre inşa ettirmeye çalıştıklarını söyledi.