Mevlana Celaleddin-i Rumi "kuddise sirruh" -11- Saadet yolu...

"Hazreti Mevlana"nın çoktu kerametleri, Yetişirdi herkese yardım ve himmetleri. Bir gün Sultan Rükneddin, otururken evinde, Hazreti Mevlana'yı gördü birden önünde. Buyurdu ki; (Ey Sultan, durmayın şimdi hemen, Kalkıp acele ile, çıkıp gidin bu evden.) Sultan Rükneddin ile hanım ve çocukları, Bu ikazla, acele koşuştular dışarı. Onlar çıkmışlardı ki dışarıya âcilen, Büyük bir gürültüyle ev yıkıldı âniden. Gecikmiş olsalardı, birkaç saniye bile, Helâk olacaklardı tamamen o aile. O gün Sultan Rükneddin, buna şükür olarak, Bir kesenin içine "Bin altın" doldurarak, Mevlana'ya gönderip dedi ki: (Medresede, Okuyan talebenin dağıtın hepsine de.) Bir gün de, Aksaray'da bulunan bazı beyler, Rükneddin'i oraya gelip davet ettiler. Mevlana "Gitme" dedi, o gitmedi nihayet, Beyler ikinci defa ettiler yine davet. İkincide, sormadan gittiyse de oraya, Orada öldürülüp dönemedi Konya'ya. Bir gün de, bir kimseyi alaraktan yanına, Gittiler Hüsameddin Çelebi'nin bağına, Hüsameddin Çelebi, en çok emek verdiği, Bir talebesi olup, severdi gayet iyi. Hüsameddin Çelebi, karşılayıp onları, Getirdi önlerine türlü bağ meyvaları. O bağın yakınında var idi ki bir dergâh, Mevlânâ ona bakıp buyurur şöyle nâgâh. (Gönlümden geçiyor ki, şu medrese, fAraza. Bizim Hüsameddin'e ait bir makam olsa.) Hüsameddin Çelebi, dedi ki; (Ey üstadım, Başkasının yerinde yok bir istek, muradım.) Mevlana buyurdu ki Hüsameddin'e tekrar; (Ama benim gönlümde, bu istek ve arzu var.) Böylece sohbet edip, akşam oldu nihayet, Mevlana hazretleri, evine etti avdet. Bir haber duyuldu ki o günün sabahında, "Filan şeyh vefat etmiş, bu gece dergâhında." Ve o gün, bir emirle, Çelebi Hüsameddin, O dergâha, müderris olarak oldu tayin. Bir "Allah Adamı"nın temiz kalbi her neyi, İsterse, Hak teala yaratır o nesneyi. Çünkü onlar, Allahın çok nazlı kullarıdır, Kalplerinden geçeni, onlar için yaratır. Böyle büyük bir zatın, kim girerse gönlüne, Saadetin yolları, serilir hep önüne...