Mevlana Celaleddin-i Rumi "kuddise sirruh" -16- Anladı hatasını...

"Mevlana" zamanında, var idi ki bir kimse, Hazreti Mevlana'yı sevmezdi her nedense. Hatta onu, dışarda görmüş idi bir günü, Hemen, öbür tarafa çevirmişti yüzünü. Lakin Resulullahı, rüyada gördü gece, Huzuruna giderek, selam verdi hemence. Resulullah, yüzünü çevirdi ondan fakat, Başka tarafa bakıp, etmedi hiç iltifat. O kişi, bu sefer de geçip öbür tarafa, Resule, o taraftan selam verdi bu defa, Ve lakin Resulullah, yüzünü ondan tekrar, Başka yöne çevirip, etmedi hiç itibar. O bu hali görünce, başladı ağlamağa, Ve bunun hikmetini, sordu Resulullaha. Buyurdu ki; (Sen bizim, çok sevdiğimiz olan, Mevlana'dan, yüzünü çevirirsin çok zaman. Halbuki kendisini, biz beğenir, severiz, Ondan yüz çevirenden, biz de yüz çeviririz.) Korku ile uyanıp, anladı hatasını, Ağlayıp, gözyaşıyla sildi gönül pasını. Sonra da "Mevlana"nın gidip medresesine, Ve talebe olmayı düşündü kendisine. Bu arzu ve istekle, düşüverdi yollara, Mevlana, talebeye ders verirdi o ara. Birine buyurdu ki; (Kalk, hemen kapıya git, Bir kimse, bize doğru gelmektedir şu vakit. Kalbinde bize karşı, var ihlas ve muhabbet, Onu, kapı önünde, hürmetle istikbal et.) Talebe "Peki" deyip, kapıya çıktığında, Medrese kapısına, yeni gelmişti o da. O girip, Mevlana'nın elini öptü hemen, Talebesi olmakla şereflendi o günden... Ve yine Mevlana'nın talebesinden biri, Hanesine giderken, bir gün akşam üzeri, Bir müslüman, fıkıhtan ona bir sual sordu, Sualin cevabını, lakin o bilmiyordu. Dedi ki (Kitapları mütalaa edeyim, Öğrenip, cevabını yarın size diyeyim.) Akşam eve gelince, karıştırdı çok kitap, Ve lakin bulamayıp, yoruldu, oldu bitap. Bu üzüntü içinde, kalkıp yattı öylece, Ve hemen Mevlana'yı, rüyada gördü gece. Buyurdu ki; (Evladım, sabah biraz erken kalk, Hidaye kitabında, onuncu sayfaya bak.) Uyanıp, o kitapta açtı o sahifeyi, Hakikaten orada, buldu o mes'eleyi. Öğrenip, cevabını söyledi o gün ona, Ve daha kuvvetlendi, sevgisi üstadına.