Mevlana Celaleddin-i Rumi "kuddise sirruh" -19-

Ön saftaki süvari!.. Hazreti "Mevlana"nın vardı bir talebesi, Pek çoktu hocasına bağlılığı, sevgisi. İsmi "Celaleddin"di, at alıp at satardı, Hazreti Mevlana'ya hizmete can atardı. Bu zat anlatıyor ki üstadımız Mevlana, "Bir at hazırla" diye, emretti bir gün bana. "Peki" deyip, atların göz gezdirip hepsini, Seçtim aralarından, en çok kuvvetlisini. Lakin eğerlemekte çok zorluk çekiyordum, Huysuzluk yapıyordu, ben zabt edemiyordum. Biraz sonra "Mevlana" teşrif edince fakat, Âniden sakinleşti o azgın ve hırçın at. Ona binip, sür'atle gitti kıble yönüne, Akşam, toza gark olmuş geriye döndü yine. Zayıflamış gibiydi o kuvvetli, iri at, Ne için gittiğini soramadık biz fakat. Ertesi gün, erkenden çağırıp bu fakiri, Buyurdu; (Yine bir at hazırla bugün dahi.) Eğerleyip getirdim, bindi at üzerine, Aynı cihete doğru, sür'atle gitti yine. Akşam, tozlar içinde, çok yorgun etti avdet, Yine bir şey sormağa edemedik cesaret. Üçüncü gün de yine, çağırıp beni bizzat, Buyurdu ki; (Bu gün de, hazırla bana bir at.) İyi cins bir at seçip, arz ettim o Hazrete, Koşturdu atı yine, aynı istikamete. Akşam geri dönünce, sevinçliydi bir hayli, Dedi; (Elhamdülillah, sevinin ey ahali. Allahın yardımıyla, mağlub oldu kefere, Çok şükür, Müslümanlar kavuştular zafere.) Bizler, edebimizden yine bir şey sormadık, Ve lakin bu hususta, bir hayli meraklandık. Üç gün geçmiş idi ki, hadise üzerinden, Konya'ya, bir kafile gelerek Şam şehrinden, Moğollar'la yapılan savaşı nakledince, Bizim merakımız da zail oldu böylece. Dediler ki; (Pek çoktu Moğolların askeri, Mağlub edeceklerdi neredeyse bizleri. Çok şükür ki "Mevlana" son üç günde geldi ve, Bir atın üzerinde, saldırdı kafirlere. Ön safta "Allah Allah" deyip cenk ediyordu, Düşman askerlerini, kırıp geçiriyordu. "Mevlana"yı bu halde görünce Müslümanlar, Moralleri düzelip, tekrar toparlandılar. Bu güçle saldırdılar, kafirler üzerine, Vaziyet, üçüncü gün dönüverdi tersine. Düşman komutanını öldürünce "Mevlana", Kaçmağa başladılar kafirler dört bir yana.)