Mevlana Celaleddin-i Rumi "kuddise sirruh" -22- Bir tabak helva...

"Hazreti Mevlana"ya talebe olanlardan, Biri, haccı ifaya gitmiş idi bir zaman. Hanımı da, mübarek bir hatun idi gayet, Hazreti Mevlana'ya beslerdi çok muhabbet. Onun medresesinde okuyan çocuklara, Yemek hazırlayarak verirdi ara ara. Bir gün de helva yapıp, büyükçe bir tepsiye, Arefe gecesinde, gönderdi medreseye. Hacda olduğu için, o zaman kendi beyi, Komşunun çocuğuyla gönderdi o tepsiyi. "Mevlana" o tepsiyi aldı ve sevindi pek, Bizzat kendi dağıttı talebeye tek be tek. Fazla fazla yediler talebenin hepsi de, Ve lakin yine helva, azalmadı tepside. Var idi Mevlana'nın yüzlerce talebesi, Hepsi yedi, sonunda, doluydu yine tepsi. "Mevlana" en sonunda dışarıya çıkarak, Elindeki tepsiyi, kıbleye uzatarak, Biraz sonra eli boş, içeri girdi yine, Buyurdu ki; (Tepsiyi gönderdim sahibine) Ertesi gün, o hanım gönderip bir kimseyi, Medrese mutfağından, istetti o tepsiyi. Talebeler, mutfakta onu çok aradılar, Lakin bulamayınca, hayli meraklandılar. Zaman sonra insanlar, hacdan döndü nihayet, Bu hanımın beyi de, evine etti avdet. Eşyaları içinde, o hanım, tepsisini, Görünce, alamadı hayretten kendisini. Bir şaşkınlık içinde dedi; (Ben, bu tepsiye, Helva yapıp vermiştim, bir gece medreseye. Ertesi gün arattım, onu ben medreseden, Lakin bulamayınca, merakta kaldım hepten. Şimdi, senin eşyandan çıkardım bu tepsiyi, Ben hiç anlıyamadım, bu garip hadiseyi.) Beyi dahi şaşırıp, kaldı hayret içinde, Dedi ki; (Bizler dahi, arefe gecesinde. Arkadaşlar toplandık, çadırda otururduk, Ve haccın erkanından, bazı şeyler okurduk. O sırada, çadırın kapısından içeri, Helva dolu bir tepsi, uzattı bize biri. Fakat kim uzatmıştı, hiçbirimiz görmedik, Aç olduğumuz için, hepimiz onu yedik. Sonradan düşündük ki: "Bu, bize bir hediye" Hiç de araştırmadık, "Bu, kimden geldi" diye. Eşyamın arasına koymuştum bunun için, Fakat anlamamıştım hikmetini bu işin.) O bunu anlatınca, anlaşıldı hakikat, Çoğaldı "Mevlana"ya sevgileri kat be kat.Bir tabak helva...