Mevlana Celaleddin-i Rumi "kuddise sirruh" -29- Onun hürmetine...

Bin ikiyüz yetmişüç senesinde Mevlana, Yakalandı nihayet, "Ölüm hastalığı"na Hemen başkalarına olan kul borçlarını, Birisiyle gönderip, beklemedi yarını. "Biz hediye etmiştik" diyen oldu ise de, Asla kabul etmeyip, ödedi hepsini de. Buyurdu ki; (Kul hakkı mühimdir hakikaten, Çok şükür ki kurtulduk, şimdi bu tehlikeden.) Hocası "Sadreddin-i Konevi" hazretleri, Ve yanında Konya'nın ileri gelenleri, Hastalığını duyup, ziyarete geldiler, Yanında oturarak, teselli eylediler. Dediler ki; (İnşallah afiyet bulursunuz, Zira siz, bu zamanda alemin ruhusunuz.) Buyurdu; (Allah size versin sıhhat, afiyet, Zira bizim işimiz, artık buldu nihayet. Bu dünya alemiyle, kalmadı bir ilgimiz, Allaha kavuşmaktır, en büyük ümidimiz.) Daha sonra toplayıp, cümle talebesini, Bildirdi her birine, en son vasiyyetini. Buyurdu; (Ben ölünce, "Hocamız gitti" diye, Üzülüp kapılmayın, sakın ümitsizliğe. Herhangi sıkıntıya düşerseniz siz eğer, Beni, hatırınıza getirin yalnız, yeter. Bi-iznillah hemence, yanınızda olurum, Size, o sıkıntıda yardımda bulunurum. Karada, denizlerde, olsanız her nerede, İmdadınızı duyar, yetişirim yine de. Şimdi beni dinleyin, açın kulağınızı, Size, tavsiyelerde bulunacağım bazı. Gizli ve âşikare, hayâ edin Allah'tan, Büyük küçük sakının, her haram ve günahtan. Az yiyip az uyuyun, hem de az konuşunuz, Her gece namaz kılıp, gündüz oruç tutunuz. Cahil kimseler ile olmayın dost ve ahbab, Onları, kendinize eylemeyin muhatab. Hep iyi insanlarla beraber oturunuz, Ya hayır söyleyiniz, veyahut da susunuz. Sabredin insanların eza ve cefasına, Faideli olmağa, uğraşın her insana. "Türbe" yapacaksanız, siz kabrime sonradan, Kubbesi yüksek olup, gözüksün uzaklardan. Zira benim türbemi, bir kimse görse bilfarz, Beni vesile edip, eylese dua, niyaz, Ben dahi yalvarırım, olsun diye o işi, Elbette muradına nail olur o kişi.) Mevlana hürmetine yâ ilahel âlemin, Cehennem azabından bizleri eyle emin...