Mevlana Celaleddin-i Rumi "kuddise sirruh" -30-

"Yerin karnı acıktı!" "Hazreti Mevlana"nın yaklaşınca son ânı, Sardı sevenlerini bir "Firak" heyecanı. Dediler ki; (Efendim, ederseniz siz vefat, Kime tabi olalım, belli mi şimdi o zat? Buyurdu; (Hüsamedin Çelebi vekilimdir, Ona tabi olun ki, eli benim elimdir.) (Cenaze namazını kim kıldırsın?) dediler, Buyurdu; (Sadreddin-i Konevi eda eder) O sırada hafif bir zelzele oldu birden, İnsanlar bir telaşa kapıldılar âniden. Mevlana buyurdu ki; (Korkmayın, şimdi geçer, Yerin karnı acıktı, yağlı bir lokma ister.) Hüsameddin Çelebi anlatır; (Üstadımız, Vefat edeceği gün, ben vardım orda yalnız. İkimizden başkası yok iken yanımızda, Birden, "Bir delikanlı" belirdi aramızda. "Mevlana", yatağından doğrulup kalktı derhal, Ayakta, hürmet ile etti onu istikbal. Sonra da buyurdu ki; (Kaldırın döşeğimi) "Peki efendim" deyip, çabuk tuttum elimi. Lakin anlayamadım hikmetini bu işin, Hastayken, yatağını kaldırttı, acep niçin? Yanımızda beliren "O yiğit"in yanına, Yaklaşıp, merak ile bu işi sordum ona. Dedim; (Siz kimsiniz ki, üstadım hazretleri, Hasta iken, ayakta karşıladı sizleri?) Dedi; Ben Azrail'im, geldim ki Mevlana'ya, Onu davet edeyim, Allahü tealaya.) O sırada üstadım buyurdu ki, (Ne devlet, Hak teala, kendine ediyor beni davet Artık göç zamanıdır, vakit tamam olmuştur, Ey Azrail, çabuk ol, beni O'na kavuştur.) Beş Cemaziyel-ahir, Pazar idi günlerden, Müezzin, ikindiyi okurken minareden, Kelime-i şehadet söyleyip o büyük zat, Bu dünyadan ayrılıp, eyledi Hakk'a vuslat. "İmam İhtiyarüddin" adında bir sevdiği, Vardı ki, o gasletti bu şerefli Veliyi O şöyle anlatır ki; (Büyük üstadımızın, Mübarek bedenini gasl ederken, ansızın, Kalbime öyle bir hal oldu ki, "Bu firak"tan, Alamadım bir türlü kendimi ağlamaktan. O ara, kulağıma ses gelirdi gaibten, Diyordu; (O, Allah'a kavuştu ebediyyen. O âşık, mâşukuna vasıl oldu nihayet, Bunda, mahzun olacak hiçbir şey yoktur elbet. Salih mü'minler için, bayramdır işte bugün, Bundan sonra onlara, yoktur korku ve hüzün.