Mevlana Celaleddin-i Rumi "kuddise sirruh" -32-

Büyük iftira!.. "Celaleddin-i Rumi" büyük bir veli idi, Muvafıktı İslama, her iş ve hareketi. "Mesnevi" kitabını yazmıştır ki bî-baha, Dünyada, bu kitabın eşi yoktur bir daha. Onda "Kırkyedi bin"den fazla beyit yazmıştır, Bu eserle, dünyaya feyiz ve nûr salmıştır. O, İslam bahçesinde açan "gonca gül" idi, O, tasavvuf dalında öten bir "bülbül" idi. O, hikmet deryasına dalan bir "evliya"dır, Her sözü, o deryadan saçılan bir damladır. O, aşk-ı İlahiyle dolmuş bir "veli" idi, İslamdan zerre kadar ayrılmış değil idi. Onun için, o asla müzik dinlememiştir, Ve asla ney çalmamış, raks edip dönmemiştir. Çünkü bu gibi şeyler, yoktur İslamiyette, O, bunları yapmaz ve beğenmezdi elbette. Bugün çalgı çalarak, varsa ayin yapanlar, Onbeşinci asırda meydana çıktı bunlar. Onikinci asırda vefat etti "Mevlana", Bunlar, ondan üç asır sonra çıktı meydana. Bu zatın vefatından geçince üçyüz sene, "Mevlevilik", geçmişti cahillerin eline. Mesnevisinde geçen "Ney" kelimesini, bunlar, "Çalgı aleti" sanıp, çalmağa başladılar. Halbuki o, değil ki ney çalıp, raks eylesin, Az yüksek sesle bile, vermedi zikre izin. Evet bu büyük veli, meşhur Mesnevisinde, "Dinle neyden..." diyerek başlamışlar ise de, Bunu, "Mevlana Câmi" çok güzel şerh etmiştir, Burada 'Ney'den murad, "Evliya"dır demiştir. Ney, Farisi dilinde gelir "Yok" manasına, Bu da, işaret eder yine "Kâmil insan"a. Zira bunlar, kendini ve bütün mâsivayı, Öyle unuturlar ki, herşeyi, her eşyayı, Kendilerini dahi yok bilirler adeta, Bunun için "Ney" denir, böyle büyük zevâta. 'Ney'in bir manası da, içi boş bir çubuktur, Ondan çıkan her seda, çalandan hasıl olur. Bunlar da, boşalmıştır kendi varlıklarından, Kemâlât-ı İlahi zuhur eder bunlardan. Mesnevide geçen bu 'Ney'den murad, velhasıl, Çalgı aleti değil, "Kamil insan"dır asıl. Onun ney çaldığını söylemek, bir hatadır, Hem de o büyük zata, büyük bir iftiradır.