Ahmet Işık'ın (Abdülhakim Abi)ardından...

Büyükler buyurur ki: "Yatağa yattığında, Bil ki, ölüm bekliyor yastığının altında." Sevdiklerimiz bir bir dünyadan ayrılıyor, Her biri, bu gerçeği bize hatırlatıyor. "Abdülhakim Abi" de kurtuldu bu dünyadan, Cennet nimetlerine vasıl olmuştur şu an. Otuzyedi senedir tanırım kendisini, Anlatmaktan âcizim rûhi temizliğini. Mâsum çocuklar gibi, temiz ve saftı gayet, Yakînen tanıyanlar, bilirler bunu elbet. Bir ara, evlerimiz bitişikti ve hatta, Bir oda duvarımız müşterekti arada. Ziyaretine gidip oturuyorduk bazan, Espriler, şakalar yapardı zaman zaman. Kalkmak için müsâade istesem ondan eğer, O, mutad şakasını yapıyordu her sefer. Derdi: "Tabii haklısın, eviniz hayli uzak, Vasıta bulamazsın, iyisi mi hemen kalk." Bir hizmeti vardı ki, yapmıştı senelerce Çok sevap ve dualar almış idi böylece Her kimin bir yakını vefat etseydi eğer, "Abdülhakim Abi"ye verilirdi ilk haber. Yıkama, kefenleme, tabut ve kabir yeri, O koşup, bir çırpıda yapardı bu işleri. Ben dahi, babamızın ölüm hastalığında, Durumu haber verdim, koşup geldi ânında. "Yıkama"dan tutun da, "defin" olana kadar Ne iş varsa, hepsiyle o oldu alakadar. Onun, o gün yaptığı o hizmeti mesela, Onbir sene geçse de, unutmadık biz asla. Benim gibi, yüzlerce böyle dertli kişinin, Koştu imdatlarına "Allah rızası" için. Ve lakin refikası, mühimce bir hastalık, Geçirince, dünyası karardı onun artık. Onun üzüntüsünden, kendi de oldu hasta, Soğudu bu dünyadan, gülmez oldu o hatta. Almadı bu dünyanın bir şeyinden haz ve tad, Nezih bir hayat sürüp, "şehiden" etti vefat Binlerce sevenleri, demeyip uzak yakın Koştu cenazesine her yerden akın akın. O, "iyi bir insan"dı, cümlemiz şahit buna, İnşallah kavuşmuştur Allahın gufranına. Rabbimizin rahmeti, onun üstüne olsun, Kabri, Cennet nûruyla, nimetleriyle dolsun. Muhterem babasına, kıymetli annesine, Rabbimiz sabır versin oğluna, zevcesine. Enver abi ve cümle yakınlarına da hep İhsan etsin Rabbimiz, huzur, sıhhat, âfiyet...