Akşemseddin "rahmetullahi aleyh" -2-Zincir ile çekildi!..

"Hacı Bayram Veli"yi tavsiye edince halk, Onun kim olduğunu eyledi hayli merak. Ankara beldesine yollandı o saatta, Lakin aradığını bulamadı o zâtta. Fakat o, aldanmıştı görünüşe bakarak, Başka "Rehber" aradı oradan ayrılarak. "Halep'te bir evliya" var diye duydu o an, O zatı görmek için, Haleb'e oldu revan. Ve lâkin o veliyi görmeden bir gün önce, Halep'te, Akşemseddin rüya gördü bir gece. Baktı, nurdan "Bir zincir" geçirilmiş boynuna, Zorla, "Hacı Bayram"ın çekiliyor yanına. Zincirin ucu dahi, elindeydi o zâtın, Çekilip bırakıldı eşiğine dergâhın. Akşemseddin, görünce bu mânâlı rüyayı, Anladı Ankara'da yaptığı o hatâyı. "Hacı Bayram Veli"nin aşkı ile yanarak, Geldi onu görmeğe, Haleb'ten ayrılarak. O zaman "Hacı Bayram", talebeleri ile, Tarlaya gitmiş idi, çalışmak gayesiyle. Öğrenip, hemen o da tarlaya gitti, fakat, O veli, kendisine etmedi hiç iltifat. O, hiç göstermeyince bir ilgi kendisine, Talebeleri dahi bakmadılar yüzüne. Lâkin o, çalışmağa başladı onlar gibi, Yine de o veliden göremedi bir ilgi. Az sonra, yemek vakti geldi ise de, fakat, Onu, sofrasına da almadı o veli zat. Taksim etti yemeği, mevcut talebelere, Arta kalanı ise gönderdi köpeklere. Onlar yemek yemeğe başlamışlardı artık, O ise, bir kenarda kalmıştı kalbi kırık. Hatâsını çok iyi anlıyan Akşemseddin, O an kendi kendine söylendi ki; (Ey nefsim. Gerçi bugün bir miktar gördünse de hakaret, Yine bu kapıdadır, senin için saadet. Sen ki, beğenmemiştin Hakk'ın bu velisini, İşte, ceza olarak böyle yaparlar seni. Ey nefsim, hiç kendini müdâfa etme sakın, Sen artık köpeklerle yemeğe müstahaksın.) Köpeklerin kabına uzanmıştı ki eli, Şefkatle baktı ona, Hacı Bayram-ı Veli. Buyurdu ki; (Ey köse! Tez girdin kalbimize, Gel yanıma otur da, şeref ver haydi bize.) Gelince, ona bakıp buyurdu; (Bir misafir, Zincir ile gelirse, ona böyle edilir.) Sonra, ona etti ki bir tasarruf ve himmet, Başkaları dururken, ona verdi icazet...