Osman Bedreddin (İmam Efendi) "rahmetullahi aleyh" -4-

"Kimdi o yiğit?" Ruslar hücum edince, Erzurum beldesine, Bu, Erzurum halkının gayret verdi hepsine. Ve yediden yetmişe, herkes silahlanarak, Müdafâ durumuna geçtiler toplanarak. O gece, gümbür gümbür davullar çalıyordu, İnsanlar, cihad için harbe çağrılıyordu. Tanyeri ağarmadan, Erzurum'da cümle halk, Bu davul sesleriyle yerlerinden kalkarak, Kazma kürek cinsinden ne varsa evlerinde, Alarak toplandılar, şehrin orta yerinde. Kahraman dadaş halkı, o gece, kadın erkek, Vatan müdafâsında oldular tek bir yürek. Gecenin sabahında, ağarırken tan yeri, Çınlatmağa başladı "Ezan sesi" her yeri. Doruğuna çıkmıştı, herkesin heyecanı, Zira "Osman Bedreddin" okuyordu ezanı. Öyle okuyordu ki, aşk ile ve ihlasla, Kendinden geçiyordu dinleyenler o hazla. Ve hatta Erzurum'un dağı, taşı, tepesi, Sanki tekrar ederdi dile gelip bu sesi. Bu ezan, gönüllere sanki nûr taşıyordu, Şüheda ruhlarını sanki çağırıyordu. O böyle yayılırken her yere dalga dalga, Bambaşka bir cesaret ve şevk geldi o halka. Zirvesine çıkmışken bu heyecan ve iman, Çalınmağa başladı "Mehter" de tam o zaman. Gönüller vatan için, din için çarpıyordu, Gözler savaşmak için, bir emir bekliyordu. Miralay Bahri Beyin bir işareti ile, Hücuma geçti millet "Allah Allah" sesiyle. O an Moskofa karşı, başladı ki bir savaş, Sanki aslan kesildi, ayrı ayrı her dadaş. Bahri Bey haykırırdı (Urun ha gardaşlarım, Urun Allah aşkına, kahraman dadaşlarım.) Allahın yardımı ve evliya tasarrufu, Sayesinde, kovdular yurtlarından Moskof'u. O gün, halkı yekvücud, yek kalp yapan tek unsur, İşte "Hafız Osman"ın o ezanı olmuştur. "Ahmed Muhtar Paşa" da, işitip sonra bunu, Merak etti, ezanı kimin okuduğunu. Bir talimat verdi ki hemen adamlarına, (O ezan okuyanı öğrenip deyin bana.) Yaverler, bu emirle etrafa dağıldılar, Onun kim olduğunun haberini aldılar. Gelip arz ettiler ki; (Efendim, Hafız Osman, Bedreddin adında bir, ermiş ezan okuyan.)