Osman Bedreddin (İmam Efendi) "rahmetullahi aleyh" -8-

Anladı hakikati... Samini hazretleri, en sonunda dedi ki, (Seven, hiç sevdiğini bırakıp gider mi ki?) Sözlerini bitirip, evine gitti sonra, O gün, akşama kadar hiç çıkmadı bir daha. "Hafız Osman Bedreddin", dinleyip bu sohbeti, Hatasını bildi ve anladı hakikati. İnandı ki, giderse, kendine olur zarar, Hep orada kalmağa, kuvvetli verdi karar. O velinin sözleri, iz bıraktı gönlünde, "Rabbâni tesir" vardır evliyanın sözünde. İçinde hiç tereddüt kalmadı onun asla, Bağlandı ona artık sadakat ve ihlasla. Ertesi gün, üstadı Samini hazretleri, Mescide teşrifinde gülüyordu gözleri. (Hâfız) diye seslenip, çağırdı huzuruna, Titreme arız oldu Hâfız'ın her uzvuna. Telaşla hocasının yanına koştu hemen, Her yeri titriyordu, onun bu heybetinden. Ellerini öperek, büyük sevgi, hürmetle, Bildirdi ihlasını tam bir teslimiyyetle. Samini hazretleri, bakarak sonra ona, Emredip, soktu onu "Riyazet odası"na. Sonra dedi; (Hızır'dan içmişsin o gün şerbet, "Fazilet kazanmana" sebep oldu o elbet. Seyyid Ahmed Merami, çok emek verdi sana, Sebep oldu bu dahi "İlminin artması"na. Erzurum'da, rüyada gördüğün o veliler, Bu tarafa gelmene, işaret eylediler. Ve Ruslar, Erzurum'a hücum ettiği zaman, O sabah minarede, okuyan sendin ezan. Aşk ile okuduğun o ezanınla hatta, "Evliya ruhları"nı çağırmıştın cihada. Bilcümle evliya ve şühedanın ruhları, Erzurum semasında toplandı ayrı ayrı. Sonra sen, Moskofları "Taşa tuttuğun" vakit, Biz dahi oradaydık, olmuştuk ona şahit. Bunlar, evliyalığın bazı cilveleridir, Lakin bunlar, bu yolda "aranan şey" değildir. Asıl gaye ve maksat başkadır ey Bedreddin, Himmetini yücelt ki, tamam olsun nimetin.) Hocasının himmet ve yardımıyla nihayet, Onsekizinci günü, aldı mutlak icazet. Çok bereketliydi sohbetiyle dersleri, Hidayete erdirdi bir nice kimseleri. "İkiyüz bine" yakın kimse bu büyük zattan, Feyiz ve nur alarak, kurtuldu zulümattan. Kabri, "Harput"ta olup, orada yatmaktadır, Ziyaret eyliyenler, çok faydalanmaktadır...