Alaüddin-i Attar "rahmetullahi aleyh" -2-

"Alaüddin-i Attar" büyük âlim, evliya, Onun gelmesi ile aydınlandı bu dünya. Babası, Buhara'da hayli zengin bir zattı, Öldüğünde, geriye pek fazla mal bıraktı. Ve lakin Alaüddin, almadı hiç para, mal, "Behaeddin Buhari"ye talebe oldu derhal. "Dünyaya meylederim" diye o, çok korkarak, Almamıştı evine ne bir yorgan, ne yatak. O, bütün dikkatini vermişti derslerine, Tek gayesi, uymaktı üstadının emrine. Hocası Behaeddin Buhari Hazretleri, Görüp Alaüddin'in kalbindeki cevheri, Bir gün eve gelince, dedi ki hanımına; (Kızımız, büluğuna erince söyle bana...) Hanımından almıştı, beklediği haberi, Geldi "Alaüddin"in yanına kendileri. Gördü ki, ders çalışır üstünde bir hasırın, Hemen kalktı ayağa, onu görüp ansızın. Bir "kırık testi" vardı odanın bir yerinde, Abdestte kullanırdı, namaz vakitlerinde. Bir de "Tuğla" vardı ki, kenarda duruyordu, Gece, yastık yerine bunu kullanıyordu. Buyurdu: (Alaüddin, şu ki benim dileğim, İstersen, kızım ile seni evlendireyim.) Arz etti ki; (Efendim, büyük lutuf bu bana, Lakin maddi bakımdan imkanım yoktur buna. Bir hasırım, bir tuğlam, bir de testim var kırık, Bu üçünden başkaca, yok bir şeyim dünyalık.) Buyurdu ki; (Evladım, hepsini biliyorum, Zaten ben, bunun için sana böyle diyorum. Evlenebilmek için, dünyalık şart değildir, Rızkınıza gelince, Allah ona kefildir.) Böylece hocasına "Peki" dedi o hemen, Ve oldu düğünleri, fazla zaman geçmeden. Behaeddin Buhari, cümle talebesiyle, Çalıştı onlar için, ev yapmak gayesiyle. Her gün öğleye kadar, gayret gösterirlerdi, Öğle vakti, sıcaktan, gölgeye gelirlerdi. "Cehennemin yanında bu sıcak hiçtir" diye, Düşünüp, Alaüddin gitmezdi hiç gölgeye. Allahü tealayı hiçbir an unutmazdı, Kalbinde, O'ndan gayri bir şey bulundurmazdı. Bu zat buyuruyor ki; (Biraz ilim öğrenmek, Nafile ibadetten üstün ve sevaptır pek. Tam tabi olmak için Resulullaha, önce, İslamın ahkamını öğrenmeli iyice. Sonra, bildiklerini yapmağa sıra gelir, Yani farzları yapıp, haramdan el çekilir.)