Seyyid Ahmed Bedevi "rahmetullahi aleyh" -4-

"Ahmed-i Bedevi"nin sevdiği biri vardı, Adı Şeyh Rekin olup, buğday alıp satardı. Bir gün onu çağırıp, buyurdu ki; (Ey Rekin, Buğday alıp satmaktır madem ki işin senin, Bana ilham oldu ki, "Çok değil, az ilerde, Gayet büyük bir kıtlık olacaktır bu yerde." Şimdi sen bol miktarda buğday al ve biriktir, O zaman insanlara, faydan olsa gerektir. Hem ucuza satarak, alırsın hayır dua, Hem de zengin olursun, maddeten bundan daha.) "Peki efendim" deyip, öpüverdi elini, Söz dinleyip ve aynen yaptı bu dediğini. Çok buğday satın alıp doldurdu ambarlara, Bir "Kıtlık" vaki oldu, hakikaten o ara. Elindeki buğdayı satarak bu şeyh Rekin, Hem hayır dua aldı, hem de çok oldu zengin. Sonra da hacca gitmek ve Resulü ziyaret, Hususunda içine, geldi arzu ve gayret. "Ahmed-i Bedevi"ye gelerek bunun için, İsteğini arz edip, bu babda aldı izin. O an gördü duvarda, ona ait "Abâ"yı, Bereketlenmek için, arzu etti almayı. Lâkin o buyurdu ki; (pekâlâ, al istersen, Fakat çok üzülürsün yollarda kaybedersen.) Dedi ki; (Ey efendim, kaybetmem onu asla, İhtimam gösteririm her şeyden daha fazla.) Sonra onu alarak, sefere çıktı artık, Hacdan sonra abayı kaybetti bir aralık. Perişan vaziyette döndü memleketine, "Ahmed-i Bedevi"nin yanına geldi yine. Lâkin hayret içinde kala kaldı hasılı, Zira abâ, duvarda duruyordu asılı. Seyyid Ahmed Bedevi buyurdu ki; (Ey Rekin, Abâyı görünce mi, şaşırıp hayret ettin?) O, boynunu bükerek, mahcub oldu bir hayli, O günlerde o yere geldi zalim bir vali. Ona adam gönderip, dedi ki; (Bu diyarda, Yalnız sende zahire var imiş bol miktarda. Gönderdiğim adamla gönder ki bana dahi, Yoksa zorla almayı ben bilirim Vallahi.) Rekin, geldi Ahmed-i Bedevinin yanına, Valinin dediğini nakletti aynen ona. O buyurdu; (Valiye de ki, "Yoktur zahirem, Ve hatta tek bir buğday tanesi kalmadı hem.") Valinin adamına gidip dedi bunları, O ise inanmayıp gelip açtı ambarı. Gördü ki hakikaten ambar boş tamamiyle, Hatta o zahireden kalmamış tane bile...