Ben yalnız değilim ki…

Devrinin en büyük âlimlerinden ve Tebe-i tâbiîn’den olan Abdullah bin Mübârek hazretlerinin pek dışarı çıkmayıp, devamlı evinde hadîs-i şerîflerle meşgul olduğunu gören bazı dostları;

“Efendim, sizler yalnızlıktan rahatsız olmuyor musunuz?" dediler.

Büyük velî;

"Ben yalnız değilim ki... Gece gündüz Peygamber Efendimizle ve Eshâb-ı kirâm’la beraber olan, hiç yalnız olur mu?" buyurdu.

● ● ●

Bir gün de sevdiklerine;

“Her şeyden önce İslâmiyeti öğrenin. İlim, bir hazînedir. Anahtarı ise sorup öğrenmektir. Yâni İslâmiyeti öğrenip başkalarına öğretmek, günahlara keffârettir” buyurdu.

Dinleyenler;

“Yani, günahlarımız mı affedilir hocam” dediler.

Büyük zat cevaben;

“Evet, hadîs-i şerîfte ‘İlim öğretmek, günahlara keffârettir’ buyuruldu” dedi.

● ● ●

Bu zata bir gün bazı gençler gelip sordular ki:

“İbâdet nedir?”

Cevabında;

“İbâdet, bizi ve bütün kâinâtı yoktan var eden ve her an varlıkta durduran, görünür görünmez kaza ve belâlardan koruyan ve her an çeşitli nimetler ve iyilikler ihsan eden Allahü teâlânın emir ve yasaklarını yerine getirmektir”  buyurdu...