"Sen bunun için yaratılmadın!"

İbrâhim bin Edhem hazretleri hükümdârken bir gün adamlarına emretti:

Derhâl getirdiler.

Av köpeğini aldı.

Ve ava çıktı.

Az sonra bir “geyik” gördü ileride. Onu yakalamak için mahmuzladı atını. Ancak gâipten bir “ses” duydu...

Hemen durdu.

Ve dinledi sesi.

Ona hitâben;

"Ey İbrâhim! Sen bunun için yaratılmadın" deniyordu kendisine.

Sağa sola baktı.

Kimseyi görmeyince atını mahmuzlayıp devam etti yoluna.

Bir müddet gitti.

O sesi yine işitti.

Daha gür olarak kendisine hitâben; "Ey İbrâhim! Sen bu işler için yaratılmadın" diyordu.

Durdu, düşündü...

Bir şey anlamadı.

Kendi kendine;

“Bunda bir hikmet var" deyip, geri döndü.

Bir “çobana” rastladı.

Kendi elbisesini çıkarıp ona verdi.

Çobanın abâsını giydi.

Ve terk etti o yeri.

Merv şehrine doğru at koştururken bir “kör” adamın, köprüde yürürken ayağı kayıp düştüğünü gördü!

Ânında durdu.

Ve el kaldırıp;

"Ey ulu Allah’ım! Sen onu koru" diye duâ etti içinden...

Adamcağız tam suya düşecekti ki, yavaşça süzülüp karaya iniverdi...