İnsanlar çıplak haşrolunur!..

Aliyyül Mürtezâ’nın annesi Fâtıma hâtun bir gün Efendimizi ziyârete gelmişti.

O da Kur’ân-ı kerîm okuyordu.

Bir âyette meâlen;

"İnsanlar mahşerde çıplak haşrolunurlar" buyuruluyordu.

Fâtıma hâtun bunu duydu.

Üzülüp Efendimize sordu ki:

“O gün bizim hâlimiz nice olur?”

Efendimiz gömleğini çıkardı.

Ve ona uzatıp buyurdu ki:

Kadıncağız sordu hemen:

“Siz kefîlsiniz değil mi?”

“Evet, kefîlim” buyurdular...

Yine bir âyet-i kerîmede;

“Mezarda Münker Nekir korkunç şekilde gelir, herkesi sorguya çekerler!” deniyordu.

Fâtıma hâtun yine üzüldü.

Ve hemen arz etti ki:

“Yâ Resûlallah! Bana da öyle korkunç gelirlerse ne yaparım?” Efendimiz buyurdu ki:

O vakit müsterih oldu...

Aradan yıllar geçti.

Fâtıma hâtun vefât etti.

Efendimiz namazını kıldırdı.

Ve kabrine indirip;

“Yâ Fâtıma! Sana kefîl olduğum hususlar gerçek oldu mu?” diye seslendiler.

Cevap net geldi:

Bizzât kendi sesiyle;

“Evet yâ Resûlallah! İkisi de gerçekleşti. Kabrim de geniş ve rahat. Rabbim mükâfâtını versin sana” diyordu...