Pîrimiz hayâttadır

Vaktiyle Derviş Bey diye biri, Müküs kaymakamıydı.

Bir gün bir suç işledi.

Erzincan müşîri de, onu azletti.

Ve hapsedilmesi için emir verdi.

Derviş Bey çâresizdi.

Seyyid Fehîm hazretlerine gidip;

“Efendim, vazîfeden alındım ve hapsedileceğim. Erzincan müşîrine bir mektup yazsanız da beni affetse” diye arz etti.

Seyyid Fehîm de;

Ona arz eyle, o hâlleder” dedi.

Derviş Bey Nehri'ye koştu.

Ve arz etti bunu o büyüğe.

Seyyid Tâhâ hazretleri;

“Üzülme işin hâllolur” buyurdu.

Müşîre mektup yazıp, ona verdi.

Derviş Bey mektûbu aldı.

Ve acele Erzincan’a vardı.

Vakit gece yarısıydı.

Şimdi bir otele ineyim, mektûbu yârın arz ederim" dedi.

Ve en yakın bir otele yaklaştı.

Kapıda iki memur bekliyordu.

Meğer her otelin önünde, iki memur bekliyormuş kendisini.

Sordu memurlar:

“Evet, benim.”

Müşîr, Derviş Bey’e sarılıp;

“Seyyid Tâhâ, sekiz gecedir rüyâma giriyor ve (Sana, sevdiğim birini gönderiyorum, işini hâllet) diye emrediyor” dedi.

Ve mektûbu aldı.

Açıp, hürmetle okudu.

Saygıyla öpüp, sürdü yüzüne.

Gönderdi onu eski vazîfesine.