"Yâ Bilâl! Beni ziyârete gel!"

A -
A +
Bilâl-i Habeşî (radıyallahü anh), Efendimizin vefâtıyla Medîne’de duramadı.
İzin alıp Şam’a gitti.
Bir gece yatağına yattı.
Peygamberimizi gördü rüyâda.
Efendimiz ona buyurdular ki:
“Beni ziyâret etmeyecek misin yâ Bilâl?"
Bilâl bu rüyâyı gördü.
Hemen Medîne’ye geldi.
Peygamberimizin kabr-i şerîfine gidip Ravda-i mutahhara’ya yüzünü gözünü sürdü.
Ve uzun süre ağladı!
Çok gözyaşı döktü!
Bu sırada Peygamber Efendimizin torunları Hazret-i Hasan ve Hazret-i Hüseyin efendilerimiz (radıyallahü anhümâ), boynuna sarılıp bir kere olsun ezân okumasını ricâ ettiler.
Okumak istemedi.
Onlar ısrar ettiler.
“Peki okuyayım” dedi.
Ve ertesi gün sabah ezânını okumaya başladı.
Mescid-i Nebî'den Bilâl-i Habeşî'nin sesiyle yükselen o ezânı Eshâb-ı kirâm işittiler.
Yerlerinden fırladılar.
Sokaklara döküldüler.
Ve şaşkına döndüler!
Hepsi, Resûlullahla yaşadıkları o saâdetli günleri, Bilâl-i Habeşi'nin okuduğu bu ezân-ı Muhammedî sedâlarıyla hâtırlayıp ağlaştılar!
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.