Mevlânâ Celaleddin-i Rumi "kuddise sirruh" -1-

Melekler âleminde!.. Evliyanın büyüğü, Celâleddin-i Rûmi, Bu dünya, az görmüştür böyle büyük alimi. Babası "Behaeddin Veled" hazretleridir, O da büyük bir alim ve yüksek bir velidir. Resulullah rüyada görünüp babasına, Ve "Sultanül ulema" adını verdi ona. O, gelirdi hazreti Ebû Bekr'in soyundan, Herkese ilim, hikmet yayılırdı hep ondan. "Mü'mine hatun" idi mübarek anneleri, İbrahim bin Edhem'in torunuydu o dahi. "Mevlânâ", Horasan'ın "Belh" isimli şehrinde, Dünyaya teşrif etti, bin ikiyüz yedide. Sonra Anadolu'ya, yani Rum diyarına, Hicret ettiği için "Rûmi" denildi ona. Henüz "Beş" yaşındayken, o sahib-i seadet, Onu, ruh ve melekler ederlerdi ziyaret. Babası, çağırarak talebeden birini, Buyurdu ki: (Sen gözet, oğlum Celaleddin'i. Çünki onu melekler, ziyaret ediyorlar, Melekut alemini, ona gezdiriyorlar. Bunlar iyi ise de, küçüktür henüz oğlum, Aklına zarar gelir diyerek korkuyorum.) Yine beş yaşındayken Mevlânâ Celaleddin, Çocuklarla damına çıkmışlardı bir evin. O esnada bir çocuk şöyle dedi birine; (Atlıyabilir misin bu damdan diğerine?) O, (Atlarım) dedi ve sonra kavilleştiler, Mevlana bunu görüp, dedi ki: (Ey kardeşler. Böyle işler uygundur köpek ve kedilere, Bunlar ile uğraşmak yakışır mı bizlere? Ruhani kuvvetiniz var ise sizin eğer, Melekût âlemini dolaşalım beraber.) O esnada başladı göğe doğru uçmağa, Çocuklar başladılar, korkup bağırışmağa. Feryat figan ederek çığlıklar kopardılar, Biraz sonra Mevlânâ aşağı indi tekrar. Dedi ki: (Sizin ile konuştuğum zamanda, Yeşil giymiş kimseler göründü bana damda. Beni kucaklıyarak, semaya çıkardılar, Melekler âlemini bir bir dolaştırdılar. Sizin çığlıklarınız gelince kulağıma, Bir anda indirdiler, beni tekrar bu dama.) Babaları "Sultân-ül Ulema", bir sebepten, Üçyüz yakını ile, çıktılar hepsi Belh'ten. İlk olarak "Nişabur" beldesine vardılar, Karşıladı onları "Ferideddin-i Attar" Görünce çocuk yaşta olan Celaleddin'i, Anladı bir bakışta onun üstün halini.