Türk Telekom duy Tire’nin sesini!

Feridun Ağabey Türkiye gazetesini ve köşenizi her gün takip ediyorum. Benim sizden naçizane bir isteğim olacak. İzmir ili Tire ilçesine bağlı Osmancık köyümüze Türk Telekom'dan baz istasyonu yapmasını istiyoruz. Turkcell yaklaşık 4 yıl önce köyümüzün karşısına küçük de olsa kendi baz istasyonunu kurunca köyümüz ve komşu köylerde oturanlar diğer şebekeler çekmediği için mecburen Turkcell’e geçtiler. Kendilerine teşekkür ediyoruz ama köylülerimiz daha ucuza konuşma paketleri sunan Türk Telekom Mobilden de yararlanmak istiyorlar. Ama baz istasyonu olmadığı için maalesef sadece Turkcell kullanmaya devam ediyorlar. Konuyla ilgili Türk Telekom’a tam 3 kez e-Posta göndermeme rağmen henüz bir cevap alamadım. Feridun Ağabey konuyla ilgili yardımcı olursanız çok seviniriz.

 

 

 

“Eskiden her şey ne kadar güzeldi değil mi Feridun Ağabey? Sizin çocukluğunuzda da var mıydı bilemem ama bizde kızların oynadığı okkel vardı… Biz erkek çocuklarının cicili de dedikleri cıncıklarımız vardı… Döşenek derdi kimilerimiz onlara… Minik saydam cam bilyecikler… Ardı sıra seğirte seğirte kan ter içinde kaldığımız kamyon lastiklerinin iç kenarlarından arta kalan tengerleklerimiz vardı… Okkele seksek denildiğini İstanbul’a gelince öğrendim. Çocukluğumuzda biz vardık oyunların öznesi olarak… Pazar günleri banyo günlerimiz olurdu… Kışın evde soba yakarak ısıtırdık hamamlık dediğimiz perde çekilen çimento tabanlı bölmeleri… Duş almak nedir bilmezdik ama kirli gezmezdik… Eldivenimiz olmasa da eski çoraplardan kesip ellerimizi örterken plastik ayakkabılarımızı dert etmez karda onunla kaymanın keyfini çıkarırdık… Sabahleyin kahvaltıda 'sucuk mu istersin evladım, ekmek dilime bal kaymak mı süreyim, afili isimli çikolata mı?' diyen olmazdı bize. Tarhana torbasını aynı sahanda kaşıklar sıcacık kalorifer gibi olurdu midelerimiz… Ama şimdiki çocuklarımız gibi yavrularımız gibi gençlerimiz gibi mutsuz ve hırçın değildik. Bilsek de yaşça büyüğümüze trip atmazdık… Ana hadi neyse de babamızın yanında hiçbir defa yan gelip yatmazdık… Hiçbirimizin sosyal paylaşım hesabı yoktu ama her birimizin en az beş altı tane harbi arkadaşı olurdu taş gibi… 'Uygun musun?' diye randevu almayı bilmezdi aileler çat kapı olurdu misafirlikler ama gelen de elinde çayını şekerini ekmeğini meyvesini alır da gelirdi… Nereden geldik biz o günlerden bugünlere? Kim aldı elimizden çocukluğumuzu? Kim bizi mutsuzluklardan umutsuzluklara saldı? Ah Ağabey, daha fazla yazarsam ağlayacağım lafım düğümlendi boğazımda kaldı...”

 

 

 

“Feridun Ağabey, bu konuyu bir gündeme getirir misiniz? Ağabey bankalara kredi kartı borcumuz var iken de aranıyorduk. Sağ olsun devletin sağladığı bir fırsat ile yapılandırmaya gittik ve onları bir hâl yoluna koyduk. Ama çektiğimiz bireysel tüketici kredileriyle ilgili geciken bir iki haftalık süre sonrası telefonlarla sürekli aramalara muhatap olmaya başladık. Görüşmeleri kayıt altındaymış. Yasal söyleyecek sözleri varmış. Onu söylemeleri gerekiyormuş. Ne zaman ödeyecekmişiz? Bir gün vermemiz gerekiyormuş. Eğer söyleyemezsek sürekli aranırmışız. Bu nedir Allah aşkına? Bunlar banka uygulaması mı verdiği parası için psikolojik baskı kuran tefeci mantığı mı? Sanki aramadıkları zaman faiz işletmiyorlar? Sanki parası eline geçen müşteri ödemeyip paraları alıp İsviçre’ye kaçacak? Hepi topu birkaç bin liralık kredi… Onun da bir ya da iki taksiti aksamış… İnsanlara verdiğiniz bir krediyi yaptığınız bir iyiliği burunlarından fitil fitil getiriyorsunuz? BDDK yetkililerine sesleniyorum: Müşteriye bilgi notu mesaj çekilsin… Yasal süreçle ilgili bilgilendirmede bulunulsun. Haydi bir kez de arayıp sesli bilgilendirmede bulunulsun ama sürekli sabah akşam aramalara bir sınırlama getirilsin ne olur? Saygılarımla..."