Pistleri ağlatıyor
Nathalie Mc Gloin tetraplejik bir otomobil yarışçısı, harika kalpli ve cesaretli bir kadın. Aynı zamanda da 1 yıla yakın süredir FIA (Uluslararası Otomobil Federasyonu) Engelli ve Erişilebilirlik Komisyonu’nun başkanı. Londra’da kendisiyle hayaller ve başarıları üzerine sohbet ettik. Umarım mücadele dolu hayatı bana verdiği kadar sizlere de enerji verir. 16 yaşında geçirdiği trafik kazasında emniyet kemeri bağlı olmadığı için omurilik hasarı sonucu göğüsten aşağısı felç oluyor. Bir yıllık aradan sonra okula dönüyor, mücadeleyi sürdürüyor. Nottingham Universitesi İngilizce bölümüne giriyor ve mezun oluyor.
Otomobil kullanmayı kaza öncesi biliyor muydunuz?
Hayır zaten yaşım küçüktü. Tetraplejik olduktan sonra ehliyetimi aldım. Sonrasında da bir arkadaşımın aracıyla test sürüşüne gittiğimizde yarış otomobiliyle tanıştım ve tutkum, işim hâline dönüştü. Öncesinde de tekerlekli sandalye rugby takımında oynuyordum. Hep aktiftim. Bir süre tekerlekli sandalye yarışlarına katıldım. Ama sevmedim ben takım oyuncusuyum çok yalnız hissettim. Rugby güzeldi.
Yarış otomobilinde de yalnız hissetmiyor musunuz?
Hayır orada otomobilimle bir takımız. Kesinlikle yalnız değilim.
Kendinizi en başarılı bulduğunuz yarışı anlatır mısınız?
Yağrmurda hiç tecrübem yoktu. Yağış olacağını duyduğumda içimden “yarışmasam da olur diyordum” fakat kaybedecek bir şey de yoktu. Birkaç kez kırmızı bayrak çıktı ve yarış durduruldu. Yarış sonunda pite girip ilerlediğimde mekanikerim ve eşim Andrew’u yan yana elleriyle 3 işareti yaparken gördüm. O zaman podyumda olduğumu biliyordum. Çok mutluydum ve omuzlarımdan çok büyük bir yük kalkmıştı, başarmıştım.
2019 için planlarınız, hedefleriniz neler?
CSCC (classicsportscarclub.co.uk/series) yarışlarının birkaç ayağında daha yarışmayı düşünüyorum. Porsche Club Şampiyonası’nın da yarışlarına devam edeceğim. (porscheclubmotorsport.co.uk/race_series/club_championship) Orası benim gerçekten gelişebileceğim bir yer. İlk rallimi de yapmayı planlıyorum, başarırsam dünyada rallilerde yarışan ilk tetraplejik kadın sporcu olacağım. Dünyada yarışan tek tetraplejik kadın sporcuyum. (Tetrapleji bir hastalık ya da yaralanmadan kaynaklanan uzuvların ve gövdenin kullanımının kısmen ya da tamamen kaybedilmesiyle sonuçlanan felçtir. Yani kolları da etkiler.)
Ralli tecrübesi nasıldı? Kiminle çalışıyorsunuz?
2 hafta önce ilk testimi yaptım rallide. Çok heyecanlıydı. Bana tamamen yabancı fakat çok heyecan vericiydi. Bir arabayla kayarak ve onu kontrol ederek virajları dönmek muhteşem bir duygu. Eşim Andrew Bayliss iyi bir ralli eğitmeni. Daha sonrasında kopilotum da eşim olacak. Umarım başarırız.
Eşinizle çalışmak zor mu? Siz o araç kullanırken hiç yanında oturdunuz mu?
İlk testimizde araba tam hazır değildi, çok zordu. Eşim de bana sürekli gülüp “çok hızlı gidiyorsun” diyordu. Ama keyifliyiz. Ben onun yanına oturduğumda ise ölüyordum. Çok zor geldi. O hızlı bir pilot ve otomobili farklı kullanıyor. Bana zarar vermeyeceğini biliyorum ama ben kontrolü seviyorum ve o kullanırken çok zor oldu bana.
FIA (Uluslararası Otomobil Federasyonu) ile ilişkileriniz nasıl başladı?
"Aslında hiç beklemiyordum. Geçen sene Ekim ayında davet ettiler ve “Engellilik ve Erişebilirlik Komisyonu” başkanı oldum. Michele Mouton’un Portekiz’deki “Motorsporlarında Kadın” uluslararası konferansına konuşmacı olarak gitmiştim. Graham Stoker (FIA Spordan sorumlu başkan yardımcısı) beni konuşurken duymuş ve beni sonraki sene Cenevre’deki spor konferansına davet etti. Sonra da FIA Başkanı Jean Todt beni konuşurken izlemiş ve beni Paris’e davet ettiler. Ama iş görüşmesi olacağını hiç tahmin etmezdim. Öz geçmişimi istediklerinde şaşırdım. Sonra bana komisyonun başkanlığını söylediklerinde sandalyemden düşüyordum. Tabii ki kabul ettim ve ocak ayından beri görevdeyim ve çok güzel işler yaptık. Çok mutluyum.
Sizi takip eden, sizden ilham alan takipçileriniz var mı?
Sosyal medya aracılığıyla çok mesaj geliyor. Sorularına cevap veriyorum, bazıları gerçekten yarış lisanslarını alacak aşamaya geliyor, bazıları ise sadece motive oluyor. Yarışlarıma davet ettiğim, yakında oturan bazı arkadaşlar da oldu. Aracıma baktılar. Benden tavsiyler aldılar. Herkese kapım açık bu konuda.
Sosyal medyada paylaşımınızdan gördüm, 3 kısmen felçli hastanın tekrar hücrelerinin elektrik veren bir cihaz vesilesiyle canlandırılıp yürümesini paylaşmışsınız. Şartlar farklı ama sonuçta çok önemli bir gelişme. Siz vücudunuzu böyle bir ihtimale karşı hazır tutmak için bir şeyler yapıyor musunuz?
Bu teknoloji, elektrikli bir implant. İnanılmaz bir gelişme. Belki bazıları için bu beklenti tekrar hiçbir şey olmamış gibi yürüyebilme beklentisi. Benim için ise bir gün bana birisi sadece ellerimin tam fonksiyonunu geri verse mutluluktan uçarım, başka hiçbir şey istemem. Felçli insanların arasında herkesin farklı bir hikâyesi var, kimisi için vücudunun ufak bir bölümünün bile fonskiyonunu geri kazanmak inanılmaz değerli. Hazır olmak konusu ise çok tartışmalı bir konu. Tamamen yürümeye hazır olacak kemik yoğunluklarını koruyabilmek için felçli bir hastanın günde 7 saatten fazlasını ayakta duracak bir cihazda geçirmesi, çalışmayan bölgeleri taze tutabilmek için çalıştırması gerekiyor. Bu da normal hayatına pek vakit ayıramaması demek. Bence bu ikisi arasında bir denge tutabilmek lazım. Hem çalışmayan kasları güçlü tutmak hem de şu anda çalışabilen kasları daha özgür bir hayat geçirebilmek için güçlü tutmak lazım. Benim için ise, şu anda elimde olanlar ve yapabildiklerim üzerinden hayatımı yaşamak daha mantıklı. Tekerlekli sandalyemi itebilecek gücümü ve kaslarımı koruyabilmek mesela. Ama bir gün yürümek ihtimali üzerine bacaklarıı kuvvetli tutmak ise daha arka planda benim için.
Türkiye’den hiç takipçiniz var mı? Türkiye’ye hiç geldiniz mi?
Var. Yorumlar geliyor. Hiç Türkiye’ye gelmedim. Umarım bir gün bir etkinlik için Türkiye’ye gelirim.
Nathalie, Londra şehir merkezinden, Silverstone yarış pistine yakın sessiz bir yere taşınmış. Yarış otomobillerine daha yakın olabilmek için…
“Londra’da yaşıyordum. Sonra büyükşehirde yarış arabası tutmak, oradan işleri yürütmek çok zor oldu. Her günüm trafikte geçiyordu. Biz de Silverstone yarış pistine yakın bir yere taşındık. 15 dakika mesafedeyiz.”
Yarışla ilgili hayaliniz nedir?
Mücadele seviyesi büyük bir yarışı kazanmak. FIA ile ilgili hedefim ise dünyada engelli insanlara bu sporun hepimiz için olduğunu anlatabilmek. Bu mesajı anlatabilirsek daha çok insan bu spora katılabilirse o zaman hayalim gerçek olur.
Hangi otomobille yarışıyorsunuz?
Porsche Cayman S ile yarışıyorum. Bir eli direksiyonda, diğer eli de fren ve gazın üzerinde kullanıyorum. (Ellerinde ne kadar güç olduğunu sorduğumda, eliyle elimi tutup çalışan ve çalışmayan parmaklarını gösterdi. Baş parmağını hareket ettirebiliyor ama bütün parmaklarını tamamen ayrı ayrı hareket ettiremiyor.) Vites değiştirecek durumum olmadığı için bu sistemde otomatik şanzıman kullanıyoruz. Ama araçta elektronik kontolleri devre dışı bırakacak sistemler geliştirdik, hâlâ bazı düzenlemeler yapıyoruz. Ağzımla veya dirseğimle değiştirebileceğim bir manuel vites sistemi üzerinde de çalışıyoruz.
Vakfınızdan biraz bahseder misiniz?
Eşimle beraber SpinalTrack adında bir vakfımız var. spinaltrack.org/about.aspx, 2016 yılında başladık. Aynı durumda olan insanlara yarış otomobili heyecanını yaşatabilmek için bir organizasyon kurduk. Silverstone bize pist desteği veriyor, Stanley sponsorumuz, 2 tane Golf GTI’ımız var. Şimdi Richard Burns Foundation da bize destek oluyor, 2 tane Toyota GT 86 getirdiler. Yeni yılda ralli deneyimi imkânı da sunacağız.
Peki ya Türkiye’den bu hayalî olan kişileri size getirebilsek kapılarınızı açar mısınız?
Normalde ülke dışından başvuruları kabul etmiyoruz (çünkü uzaklardan gelince sonra araçta bir sorun olursa mahçup olabiliriz, telafisi zor olabilir) ama ortak bir projeyi seve seve yapabiliriz. Misafir etmek isteriz...