TÜSİAD 1970’leri özlemiş!

Dün TÜSİAD Genel Kurulu’nda hükûmetin politikaları eleştirilerek tüm alanlarda belirsizlik ve güvensizliğin hâkim olduğu mesajı verilmiş. 

TÜSİAD Yüksek İstişare Kurulu Başkanı Tuncay Özilhan yaptığı konuşmada ekonomik duruma ilişkin karışık sinyaller gelen bir dönemde bulunulduğunu belirterek, "Hepimiz son aylarda arka arkaya gelen beklenmedik gelişmeleri anlamaya, yorumlamaya ve geleceği kestirmeye çalışıyoruz. Ortalığın toz duman olduğu, yetki ve sorumluluk sınırlarının bulanıklaştığı durumlarda karar nasıl alınır? Nereye gittiğimiz konusunda kafamızda bir cevap yoksa plan nasıl yapılır? Kurumsal yapıların öngörüldüğü gibi çalışacağı varsayımı olmadan yarın ne olacağı nasıl bilinir? İlan edilmiş olan kurallar yarın değişebilirse yarına ilişkin kararlar nasıl alınır?" diye sorular sormuş.

Özilhan hızını alamamış ve Türkiye'nin güncel sorunlarıyla 1970'li yıllardaki sorunlar arasında ciddi paralellikler var, demiş. Herkes gibi TÜSİAD da hükûmeti eleştirebilir ama en kritik anlarda ortada neden görünmezler bilinmez. 15 Temmuz darbe girişimi, 17-25 Aralık, PKK, hendek kazmalar gibi konularda ağzını açmayan TÜSİAD Türk devletinin Suriye’de PKK ve DEAŞ’ı bitirmek için yaptığı Barış Pınarı, Fırat Kalkanı ve Zeytin Dalı harekâtlarında âdeta sessiz kalmıştır. Millî konularda tek bir açıklaması bile olmamıştır. 

Bugünkü yaşananlarla 1970’lerde yaşananlar arasında paralellik varmış! 1990’lar ya da 80’lerle yok muymuş? Malum TÜSİAD 1970’lerde gazete ilanlarıyla Ecevit hükûmetini devirmişlerdi!.. Hâlâ muratları buysa bilelim. Ha, gazete ilanıyla hükûmet devirmek eskide kaldı! 

Bence TÜSİAD çok eskide kalmış, kendisini güncelleyememiş. Bu hükûmet yanlış yapıyorsa ya da ortam belirsizce yapılacak iş 2023’teki seçimleri beklemektir. Halkın kararı her şeyin önündedir. Ama biz; avını sinsi sinsi bekleyen timsah gibi hiçbir millî konuda ağzını açmayıp dövizde hareket olunca kafayı çıkarmanın ne demek olduğunu biliyoruz...

İş dünyasında da yerli ve millî isimlere ihtiyacımız var. Zaten eski Türkiye’nin en büyük sıkıntısı sanat, iş gibi alanlarda yerli ve millî isimlere yeteri kadar sahip olamamasıydı.