Beşiktaş’ın yarısı yetti

Beşiktaş bu oyunun tamamında ‘Pas yalanıyla’ uğraşmak yerine dikine oynayarak sonuca gitmesini bildi… 

İstanbul derbisinin, bu defa ligin üstünü bence pek etkilemeyeceği gerçeği vardı. Bu derbide takımların asıl amacı, bir tarafın yeni seçilmiş yeni yönetimini okşamak, diğer tarafın da ülkenin bir numaralı hocasının itibarını korumaktı. 
Hâl böyle olunca ben bu maçın 0-0’a kilitlenme ihtimalini çok yüksek olarak görmüştüm. 
Ama bilemediğimiz bir olgu da takımların nasıl bir oyun anlayışıyla ve nasıl kadrolarla sahaya çıkacaklarıydı. Ev sahibi Beşiktaş bu oyunun tamamında ‘Pas yalanıyla’ uğraşmak yerine dikine boşluklara koşular yaparak pas alışverişi üzerine planlanmıştı. Galatasaray ise eldeki kadrosuyla ancak “al sana ver bana” denk gelirse de ‘at Andone’ye olursa olur” kurgusunun dışında hiçbir özellik sergileyemedi. Şayet yine de Muslera olmasa Beşiktaş bu ismi büyük takım karşısında maçı çok daha erken koparabilirdi. 
Bir isme özel bir paragraf ayırmam gerektiğine inandım. O da bu ülkenin ‘bizim oyuncu’ dediğimiz, yani yerli mallarımız içinde bir numaranın tartışmasız Caner Erkin olduğudur. Değişik bir görevde daha kısa mesafede bile en etkili işleri yapabilen Caner’den başka kim vardı ki? Eee golü kim attırdı? 
Tabii bu arada Beşiktaş’ın maça Ljajic’siz başlaması orta sahanın daha dik durmasını sağlarken öne atılan pasların da daha çabuk kullanılmasına sebep olmuştu. Beşiktaş savunmasının birkaç üfürükten Galatasaray atağında iyi yerleşmesi ve rakibi iyi alması Beşiktaş’ın önemli artısıydı. Buna karşılık yukarıda da değindiğim gibi Galatasaray’ın sakız çiğner gibi futbol topuyla vakit geçirmesini gördük. 
Bir özel bölüm de bu Umut’a açalım. Buraksız olmaz denilen Beşiktaş’ta öyle bir oyun kurgusunun ihtiyaç duyacağı santrfor tipiydi. Nitekim kaçırdığı veya şanssızlığa yakalandığı pozisyonlar da vardı. Galatasaray’daki meslektaşı Andone ne yapsın ki? Galatasaray’da hiç mi iyi oyuncu yoktu sorusuna tabii ki kaleci Muslera’yı göstereceğiz. 

Maçın adamı: Caner Erkin